Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877
Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη 1877 ήταν οικουμενική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Κανάρη που προέκυψε μετά από απαίτηση λαϊκής συνέλευσης και συνεργασία όλων των αρχηγών των κομμάτων. Αντικατέστησε την ολιγοήμερη Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1877 στις 26 Μαΐου 1877 και έμεινε στην εξουσία μέχρι τις 11 Ιανουαρίου 1878. Μετά το θάνατο του Κανάρη, στις 2 Σεπτεμβρίου 1877, προήδρευαν οι υπουργοί εναλλάξ.
Σημειώνεται ότι εκτός του έμπειρου στρατιωτικού Ζυμβρακάκη, όλοι τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού συμβουλίου είχαν υπηρετήσει ως πρωθυπουργοί. Η μόνη πολιτική προσωπικότητα που δεν πήρε μέρος στην κυβέρνηση ήταν ο Δημ. Βούλγαρης που εκείνη την εποχή βρισκόταν υπό δίκη για τη θητεία του και συνεπώς ήταν πολιτικά αποκλεισμένος. Ξεκάθαρος σκοπός της κυβέρνησης ήταν οι πολεμικές προετοιμασίες για εμπλοκή της Ελλάδας σε πόλεμο ενάντια στην Τουρκία αν και δεν πήρε τέτοια πρωτοβουλία ακούγοντας τις αγγλικές προτροπές ενάντια σε κάθε τέτοια ενέργεια. Την κυβέρνηση διαδέχθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1878 η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου 1878.
Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926
Η οικουμενική Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1926 (4 Δεκεμβρίου 1926 – 4 Ιουλίου 1928) ανέλαβε μετά τις εκλογές του 1926, στις 4 Δεκεμβρίου 1926, μετά την επαναστατική Κυβέρνηση Γεωργίου Κονδύλη.Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης που ανέλαβε την πρωθυπουργία δεν ήταν βουλευτής και στην κυβέρνηση που σχημάτισε συμμετείχαν όλα τα μεγάλα κόμματα.
Η κυβέρνηση παραιτήθηκε και διορίστηκε νέο υπουργικό συμβούλιο, η Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1927. Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης παρέμεινε πρωθυπουργός μετά από ακόμη έναν ανασχηματισμό με την Κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1928, μέχρι τις 4 Ιουλίου 1828 και ανέλαβε η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου.
Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Εθνικής Ενότητος 1944
Η Κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου Εθνικής Ενότητος 1944 σχηματίστηκε μετά την απελευθέρωση στις 18 Οκτωβρίου 1944 και αντικατέστησε τη διορισμένη από τους Γερμανούς Κυβέρνηση Ράλλη που διοικούσε τα κατεχόμενα εδάφη της Ελλάδας, καθώς επίσης και την εξόριστη Κυβέρνηση Παπανδρέου που για τη διάρκεια της Κατοχής βρισκόταν στο εξωτερικό Κυβέρνηση του Καΐρου. Λίγες ημέρες πιο πριν, στις 9 Οκτωβρίου 1944, διαλύθηκε και η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (η «Κυβέρνηση του βουνού»).Η παραίτηση του πρωθυπουργού της εξόριστης κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου δεν είχε γίνει αποδεκτή από τον Βασιλιά ο οποίος τον κάλεσε να σχηματίσει κυβέρνηση. Η ορκωμοσία των υπουργών έγινε στις 23 Οκτωβρίου.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έμεινε στην εξουσία μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 1945, όταν έπεσε μετά από τα Δεκεμβριανά και τη θέση της πήρε η Κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα 1945.
Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Αύγουστος 1950
Η Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Αυγούστου 1950 (21 Αυγούστου 1950 - 9 Σεπτεμβρίου 1950) ήταν βραχύβια κυβέρνηση συνασπισμού Φιλελευθέρων - ΔΣΚ (Σοφ. Βενιζέλου - Ανδρέα Παπανδρέου), η οποία ανασχηματίστηκε 19 ημέρες μετά το σχηματισμό της.
Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης του Νικολάου Πλαστήρα, η εντολή δόθηκε στον αρχηγό του κόμματος των Φιλελευθέρων Σοφοκλή Βενιζέλο που ορκίστηκε στις 21 Αυγούστου 1950. Μετά δύο ημέρες η κυβέρνηση διευρύνθηκε με τη συμμετοχή του ΔΣΚ (Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα) του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ανέλαβε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Δεκαεννέα ημέρες μετά το σχηματισμό της, στις 9 Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση αυτή καταψηφίστηκε στη Βουλή και οδηγήθηκε σε παραίτηση. Στη συνέχεια σχηματίστηκε η Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Σεπτεμβρίου 1950.
Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Σεπτέμβριος 1950
Η Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Σεπτεμβρίου 1950 (13 Σεπτεμβρίου 1950 – 3 Νοεμβρίου 1950) προέκυψε μετά την καταψήφιση της κυβέρνησης Βενιζέλου-Παπανδρέου στις 9 Σεπτεμβρίου. Τότε η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης δόθηκε πάλι στον Βενιζέλο που ορκίστηκε επικεφαλής τρικομματικής κυβέρνησης (Κόμμα Φιλελευθέρων (ΚΦ), Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΔΣΚ) και Λαϊκό Κόμμα) με αντιπροέδρους τον Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη. Η κυβέρνηση αυτή ονομάστηκε από τον τύπο της εποχής «Κυβέρνησις Εθνικής Συγκεντρώσεως» και εξασφάλισε άνετη πλειοψηφία (153 υπέρ, 43 κατά) στη Βουλή. Ατυχώς όμως ο βίος της διεκόπη μετά από 51 ημέρες, μετά την αποκάλυψη από τον τύπο του σκανδάλου του ΟΛΠ και την αποχώρηση του Λαϊκού κόμματος από την κυβέρνηση.
Στις 3 Νοεμβρίου 1950 ανέλαβε η Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Νοεμβρίου 1950.
Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974
Με τον όρο Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας 1974 καθιερώθηκε να χαρακτηρίζεται στην Ελλάδα η μεταβατική πολιτική κυβέρνηση «εκτάκτου ανάγκης» που σχηματίστηκε με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και μέλη κάποια παλαιοκομματικά στελέχη των προδικτατορικών κομμάτων ΕΡΕ και Ένωση Κέντρου και μερικά στελέχη του αντιδικτατορικού αγώνα, στις 24 Ιουλίου 1974, όταν η Χούντα των Συνταγματαρχών μετά την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Αττίλας Ι), αποφάσισε να παραδώσει την εξουσία στους πολιτικούς. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ανέλαβε από την προηγούμενη Κυβέρνηση Αδαμαντίου Ανδρουτσόπουλου 1973 στις 23 Ιουλίου 1974.
Τρεις εβδομάδες μετά την ανάληψή της ακολούθησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (Αττίλας ΙΙ) χωρίς η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας να μπορέσει να την αποτρέψει ούτε να την αντιμετωπίσει.
Ο βίος της κυβέρνησης αυτής διήρκεσε ως τις 17 Νοεμβρίου 1974, δηλαδή την διενέργεια των εκλογών, στις οποίες αναδείχθηκε νέα Κυβέρνηση πάλι υπό τον Καραμανλή, η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1974, μετά από τη νίκη του νεοϊδρυμένου κόμματός του, της ΝΔ, στις πρώτες μετά την Δικτατορία εθνικές εκλογές.
Κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη 1989
Η Κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη 1989 ανέλαβε μετά από την Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου 1985. Ο Τζαννής Τζαννετάκης μετά τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989 στις οποίες δεν προέκυψε απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγήθηκε η κατάσταση, ορκίστηκε στις 2 Ιουλίου ύστερα από συμφωνία ΝΔ και Συνασπισμού.
Η Κυβέρνηση είχε ως κύριο μέλημά της -σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ και τον ΣΥΝ -την «κάθαρση» και οδήγησε τη χώρα στις εκλογές του Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Επί της κυβέρνησης Τζαννετάκη, δημιουργήθηκε η ιδιωτική τηλεόραση (έπειτα από συμφωνία ΝΔ/ΚΚΕ/ΣΥΝ), και κάηκε ένα μεγάλο ιστορικό αρχείο της σύγχρονης ιστορίας, οι φάκελοι των αγωνιστών της Αριστεράς την περίοδο από την κατοχή έως την πτώση της χούντας το '74.
Η συγκρότηση της κυβέρνησης Τζαννετάκη και μετέπειτα και της οικουμενικής υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα (ΝΔ/ΠΑΣΟΚΚΚΕ/ΣΥΝ) αποτέλεσε μια από τις βασικές αιτίες της ανταρσίας της ΚΝΕ και της διάσπασης της ΚΝΕ και του ΚΚΕ το Σεπτέμβριο-Νοέμβριο του '89.
ΠΗΓΗ: www.wikipedia.org , www.istoria.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου