Η έννοια του μηχανικού εργάτη, γνωστού σήμερα ως ρομπότ, υπήρχε στην αρχαία Ελλάδα, ασχέτως εάν υλοποιήθηκε ή όχι, ήδη από τους ηρωικούς χρόνους. Ο Όμηρος εμφανίζει τον Ήφαιστο να υπηρετείτε από μηχανικές υπηρέτριες. Το πρώτο όμως πολεμικό ρομπότ είναι αναμφισβήτητα ο Τάλως, το χάλκινο ρομπότ που κατασκεύασε, σύμφωνα με τον θρύλο ο Δαίδαλος και το οποίο φρουρούσε την Κρήτη, το βασίλειο Μίνωα, «περιτροχάζων την νήσο» τρείς φορές την ημέρα. ΄
Ο θρύλος αναφέρει ότι ο Τάλως εξουδετερώθηκε από την Μήδεια, όταν η τελευταία αφαίρεσε ένα πύρο που συγκρατούσε το υγρό που έδινε ζωή σε αυτό το ον, τον Ιχώρα. Όταν το θεϊκό υγρό έφυγε από τον Τάλω, το χάλκινο ον «πέθανε». Ο θρύλος περί του χάλκινου ρομπότ Τάλω, θα μπορούσε να κινείτε στην σφαίρα της φαντασίας, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να εκφράζει και κάποια άλλη τεχνολογική ανακάλυψη των Ελλήνων, όπως το πολεμικό άρμα, εξ’ ου και ο ρηματικός τύπος «περιτροχάζων», που χρησιμοποιήθηκε από όλους του αρχαίους συγγραφείς για να δηλώσει την κίνηση του Τάλω.
Προφανώς λοιπόν ο Τάλως, ότι και αν ήταν, κινείτο επί τροχών. Μια ακόμα λεπτομέρεια σχετική με τον τρομερό φύλακα του Μίνωα αφορά την συμπεριφορά του Τάλω απέναντι στους εχθρούς. Σύμφωνα με την πλειονότητα των αρχαίων πηγών, ο Τάλως έκαιγε τα θύματά του. Τον 13ο αιώνα μ.Χ. στη Γαλλία. Εκεί κάποιος κληρικός ο Βάλτερ του Σατιγιόν, συνέγραψε μια επική βιογραφία του Μ. Αλεξάνδρου, εμπνευσμένος από τα αρχαία κείμενα.
Ο Βάλτερ, βασιζόμενος κυρίως στο έργο του Κούρτιου, δεν έλαβε υπόψη του την ψευδοκαλισθένεια
Ο Έλληνας σοφός, του 4ου αιώνα μ.Χ. Ζώσιμος Πανοπολίτης, στο έργο του «Περί Αρετής» παραθέτει ένα εγχειρίδιο κατασκευής τεχνητού ανθρώπου. Ο Ζώσιμος, πρόγονος των μεσαιωνικών αλχημιστών, παραθέτει αλληγορικό λόγο, ο οποίος δεν είναι εύκολος να αποκρυπτογραφηθεί. Σε ένα από τα περιγραφόμενα «οράματά» του βρίσκεται ενώπιον ενός χάλκινου ανθρώπου, κατόχου του θεϊκού ύδατος. Το θεϊκό ύδωρ θα μπορούσε να είναι η νάφθα, το πετρέλαιο, άποψη που έχει διατυπωθεί, βασιζόμενη σε αναφορές του Αρριανού και του Πλουτάρχου. Συνδέοντας όλα τα ανωτέρω λοιπόν θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι οι Έλληνες, οι οποίοι γνώριζαν τους υδρογονάνθρακες, αξιοποίησαν την γνώση αυτή στο πολεμικό πεδίο. Διαφορετικά πως θα μπορούσε να εξηγηθεί η παράσταση από το χειρόγραφο του Βάλτερ, από τη στιγμή που στους μεσαιωνικούς χρόνους δεν υπάρχουν πληροφορίες για την ύπαρξη παρομοίων κατασκευασμάτων, στη Δύση τουλάχιστον.
Γιατί στην Ανατολή υπήρξαν και νέα πειστήρια τα οποία αποτελούν ενδείξεις πως κάτι κρυβόταν τελικώς πίσω από τον μύθο του Τάλω, αλλά και τα οράματα του Ζωσίμου και τις περιγραφές του Βάλτερ. Ένα ινδικό εικονογραφημένο χειρόγραφο του 1330 μ.Χ. με τον τίτλο «Σανάμα» κάνει λόγο για την χρήση από τον στρατό του Αλεξάνδρου ενός παράξενου όπλου, των «σιδηρών ιππέων της νάφθας». Το χειρόγραφο αναφέρεται σε σιδηρά κατασκευάσματα, τα οποία διέθεταν τέσσερις τροχούς και κινούνταν με την καύση της νάφθας, την οποία όμως χρησιμοποιούσαν και ως όπλο, καθώς από τα στόματα των αλόγων έβγαινε φωτιά, όπως ακριβώς το υγρό πυρ εκτοξευόταν από ζωόμορφους εκτοξευτές στα βυζαντινά πλοία.
Σε μια μικρογραφία του ινδικού χειρογράφου εικονίζονται οι παράξενοι αυτοί σιδερένιοι ιππείς, να τρέχουν επί τροχών, κραδαίνοντας λόγχες, ακολουθούμενοι από κοινούς ιππείς. Από τα στόματα των αλόγων τους πετάγονται φλόγες! Αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω την ύπαρξη κάποιου μυστικού όπλου, κάποιου πολεμικού αυτομάτου ανθρωποειδούς ; Κάθε απάντηση στο ερώτημα αυτό θα ήταν παρακινδυνευμένη και δεν θα ήταν δυνατό να δοθεί. Ο καθένας άλλωστε είναι ελεύθερος να εξάγει τα συμπεράσματά του.
ΠΗΓΗ Παντελή Καρύκα Συγγραφέα ,https://hellasforce.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου