Άτη

Η Άτη ή Άττη ήταν θεά της ελληνικής μυθολογίας, προσωποποίηση της πλάνης. Κατά τον Ησίοδο εμφανίζεται ως θυγατέρα της Έριδος, ενώ κατά τον Όμηρο θυγατέρα του Διός. Ως θεά της βλάβης και της φθοράς των ανθρώπων, έστελνε σε εκείνους συμφορές. Οι Λιταί έρχονταν αργότερα για να θεραπεύσουν ό,τι έστελνε η Άτη. Η Άτη, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ήταν η καταστροφή, ή το «θεό φθονεί». Ακολουθείτο από τη Νέμεση, που ήταν η εκδίκηση, και την ύβρι ή αλαζονεία.

Το μυθολογικό πλαίσιο

Σύμφωνα με την Ιλιάδα, ήταν θυγατέρα του Διός, η Άτη τον παρέσυρε να ορκιστεί τρομερό όρκο, που τον ανάγκασε κατόπιν να επιβάλει στον γιο του τον Ηρακλή να μπει στη δούλεψη του Ευρυσθέα, εκτελώντας τους φοβερούς άθλους που εκείνος του ζητούσε. Σύμφωνα με την παράδοση, αυτή ήταν και η αρχή των κακών για τους ανθρώπους. Όταν ο Ζευς κατάλαβε το πάθημά του, άρπαξε την Άτη από τα μαλλιά και την έδιωξε από τον Όλυμπο. Έτσι αυτή ήρθε στη γη, προκαλώντας στους ανθρώπους το κακό και την αταξία.

ΠΗΓΗ

Ιωάννης Κακριδής (επιμ.): Ελληνική μυθολογία: οι θεοί, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1986