Εβραίοι και Επανάσταση του 1821

Οι Κούρδοι που ζουν επάνω στα πετρέλαια που θέλουν οι Rothschild ...μάχονται εναντίον του ISIS με τη βοήθεια της Δύσης. Μόνο που και το ISIS δημιουργήθηκε, εξοπλίστηκε κι εκπαιδεύτηκε επίσης από τη Δύση.

Οι Κούρδοι νομίζουν ότι πολεμούν για την ανεξαρτησία τους με λίγα λόγια ...ενώ στην πραγματικότητα πολεμούν για να σκλαβωθούν σε νέα αφεντικά και μάλιστα με υποθηκευμένο το μέλλον των επόμενων 100 γενεών.

Εννοείται ότι ως «ελεύθερο» κράτος θα χρωστάει πολλά δισεκατομμύρια στους «απελευθερωτές», αυτοί θα επιβάλλουν κυβερνήσεις-μαριονέτες που θα αναγνωρίζουν εξολοκλήρου τα δάνεια της «επανάστασης» και μοιραία όλα τα έσοδα από τα πετρέλαια του «ελεύθερου» Κουρδιστάν ...θα καταλήγουν στις τσέπες των τοκογλύφων για αιώνες.

Αυτό συνέβη και στους Έλληνες κατά το 1821. Κάποιοι έπαιρναν δάνεια στο όνομά τους ...πριν την δημιουργία του Ελληνικού Κράτους ...και έκτοτε κυβέρνησαν προδότες που δεν αμφισβήτησαν ποτέ αυτά τα δάνεια ...και τα οποία πληρώνουμε ως σήμερα.

Όπως και στη Γαλλική «Επανάσταση» που ξεκίνησε χωρίς καμία ουσιαστική αφορμή, αλλά με τη διάδοση φημών ...κατά την Ελληνική Επανάσταση επίσης κάποιοι διαδίδουν περίεργες φήμες, ενώ κι από τις δυο πλευρές της Ελληνοτουρκικής διαμάχης τα νήματα κινούν ΜΗ Τούρκοι και ΜΗ Έλληνες...

Ως «ελεύθερη» Ελλάδα αισίως φτάσαμε να πεθαίνουμε από την πείνα για να πληρώνονται στην ώρα τους οι τόκοι από τα οικονομικά εγκλήματα που διέπραξαν οι τραπεζίτες σε συνεργασία με τους αγαπημένους μας ηγέτες.

Διαβάζουμε στο "Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως" του Χρήστου Στασινόπουλου, στο δεύτερο Τόμο και συγκεκριμένα στο λήμμα "ΕΒΡΑΙΟΙ", σελίδα 64:

Εβραίοι. Γένος της σημιτικής φυλής των ανθρώπων, που αρχικά κατοικούσαν στην Παλαιστίνη και στις γύρω περιοχές. Διασκορπίστηκαν αργότερα σ' όλον τον κόσμο κι έδειξαν εξαιρετικές ικανότητες στο εμπορικό επάγγελμα. Κατά την τουρκοκρατία και την Επανάσταση εστάθηκαν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, εχθροί των Ελλήνων. Οι λόγοι ήταν βασικά εμπορικοί και οικονομικοί. Το εμπόριο στις απέραντες περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το είχαν στα χέρια τους, κυρίως, οι Εβραίοι και οι Έλληνες. Ήταν λοιπόν εμπορικοί ανταγωνιστές και αντίζηλοι με τους Έλληνες, που είχαν κι ένα πρόσθετο λόγο να μισούν τους Εβραίους, μιας και κατά την θρησκεία τους, αυτοί εσταύρωσαν το Χριστό, τον ιδρυτή της Χριστιανικής θρησκείας. Όταν άρχισε η Επανάσταση για τους Εβραίους φάνηκε η ευκαιρία να βγάλουν απ' τη μέση τους εμπορικούς ανταγωνιστές τους. Επιδιώξανε την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου με κάθε μέσο. Στη Σμύρνη, αρχές Απριλίου του 1821, διαδίδανε ψεύτικες φήμες, ότι στα ελληνικά πλοία, όσους Τούρκους πιάνανε, τους άλειφαν με ρετσίνι και τους καίγανε. Πολλαπλασιάζανε μ' αυτόν τον τρόπο την εκδικητική μανία των εξαγριωμένων, από την Ελληνική Επανάσταση, τουρκικών ορδών. Από θρησκευτικό φανατισμό και για να τα έχουν καλά με τους Τούρκους, έπαιρναν μέρος και οι ίδιοι στους βανδαλισμούς κατά των Ελλήνων. Τρεις Εβραίοι, ο Μουτάλ, ο Μπιταχί και ο Λεβύ, πήραν το νεκρό του πατριάρχη Γρηγόριου του Ε' και τον έσουρναν στους δρόμους της Πόλης. Ένα τραυματία Έλληνα αγωνιστή, που κατά την έφοδο των Ελλήνων στ' Ανάπλι του έσπασε το πόδι μια μπάλα κανονιού, τον βασάνισαν οι Εβραίοι (βλ. λ. Γκελμπερής Αναγνώστης).

Κατά την πολιορκία της Κορώνης, οι Εβραίοι, που είχαν κλειστεί μαζί με τους Τούρκους στο κάστρο, αφού πρώτα εβασάνισαν τον επίσκοπο Κορώνης Γρηγόριο, που ήταν εκεί όμηρος, τον κομμάτιασαν και πετούσαν τα κομμάτια του νεκρού δεσπότη κάτου από το κάστρο φωνάζοντας στους Έλληνες να πάρουν κρέας από το δεσπότη τους να φάνε. Την ίδια μέρα θάτωσαν με βασανιστήρια και το διάκο του δεσπότη κι ένα παπά που είχαν κρατούμενους οι Τούρκοι και τους πέταξαν κι αυτούς από το κάστρο (βλ. και λ. Γρηγόριος επίσκοπος Κορώνης).

Κατά την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου Τούρκου πασά, αποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών. Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής πόλεως.

Και οι επαναστατημένοι Έλληνες, καθώς ήταν φυσικό, δεν ξεχώριζαν τους Τούρκους απ' τους Εβραίους. Τους θεωρούσαν κι αυτούς εχθρούς. Στο Βραχώρι μάλιστα (σημερινό Αγρίνιο) ενώ έκαναν συμφωνία με τους Τούρκους και τους συνόδεψαν ασφαλισμένους μακρυά απ' την πόλη, στους Εβραίους έβαλαν μαχαίρι, φωνάζοντας ότι εκδικούνται τη διαπόμπευση του νεκρού πατριάρχη και άλλα παρόμοια. Στην Τριπολιτσά, μέσα στη γενική σφαγή, ελάχιστοι Εβραίοι γλύτωσαν. Τους σκότωσαν κι αυτούς οι Έλληνες όπως και τους Τούρκους. Κατά κανόνα λοιπόν, Εβραίοι και Έλληνες αντιμετωπίστηκαν ως εχθροί κατά την Επανάσταση. Αναμφισβήτητα δε, οι Έλληνες είχαν το δίκιο με το μέρος τους. Γιατί αυτοί μεν πολεμούσαν για τη λευτεριά τους, οι δε Εβραίοι γίνονταν σύμμαχοι με τους Τούρκους τυράννους για τα οικονομικά τους συμφέροντα. Όσο για τη φιλελληνική εγκύκλιο του αρχιραβίνου της Βεστφαλίας Έλβιγκ προς τις ισραηλιτικές κοινότητες, αποτελούσε εξαίρεση, όπως εξαίρεση αποτελούσε και η καλή συμπεριφορά των Ελλήνων σε ορισμένους "καλούς" και "αγαθούς" Εβραίους της Τριπολιτσάς, που αναφέρει ο Φωτάκος.