Στο καλό κε Διοικητά της ΕΛΔΥΚ... Σε ευχαριστούμε!

Πέρασαν 20 μήνες, από την μέρα που την Διοίκηση της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, την ανέλαβε ένας Συνταγματάρχης προερχόμενος από τις Καταδρομές ονόματι Προκόπης Μαυραγάνης, ο οποίος έμελλε να βάλει την δική του σφραγίδα στην Ιστορία του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο έχει αναλάβει την προστασία του νησιού, για λογαριασμό του Ελλαδικού Κράτους, με βάση την Συνθήκη της Ανεξαρτησίας του.

Είκοσι ολόκληροι μήνες, τέσσερις λιγότεροι από όσοι προβλέπονται και αυτό λόγω της πρόσφατης προαγωγής
του κατ’εκλογήν στον βαθμό του Ταξιάρχου και την νέα τοποθέτησή του ως Διοικητή της 13^ης Διεύθυνσης Ειδικών Επιχειρήσεων – «Ιερός Λόχος», του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Μια νευραλγική θέση, μιας υπηρεσίας ιδιαίτερα ευαίσθητης, που η Διοίκησή της προβλέπει Αξιωματικό στον βαθμό του Ταξιάρχου «πρώτης γραμμής», που να προέρχεται από τις Ειδικές Δυνάμεις και προϋποθέτει τέλεια επαγγελματική συνείδηση και γνώσεις πάνω σε αποστολές με διακλαδικό χαρακτήρα.

Αλλά ας γυρίσουμε 20 μήνες πριν. Όταν πρωτορώτησα ένα φίλο αξιωματικό του 2^ου Ε.Γ. της ΕΛΔΥΚ τότε, τι ρόλο παίζει ο νέος διοικητής που έρχεται, η απάντηση που πήρα τότε ήταν: «Άλλο φρούτο. Διαφορετικό στυλ από τον Θεοδώρου. Ικανότατος. Δεν υπάρχει σχολείο των Ειδικών Δυνάμεων που να μην έχει αποφοιτήσει. Ότι πρέπει για την ΕΛ.ΔΥ.Κ., αν χρειαστεί η συνδρομή της στην άμυνα της Κύπρου».

Ήμουν παρών στην τελετή παράδοσης  της Διοίκησης, από τον τότε αποχωρούντα Διοικητή Συνταγματάρχη (ΠΖ) Εμμανουήλ Θεοδώρου, τον οποίο εκτιμούσα για τον σεβασμό με τον οποίο περιέβαλε τον αείμνηστο Ταξίαρχο ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που υπήρξε ο τελευταίος Στρατοπεδάρχης του κατεχόμενου μέχρι σήμερα Στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και επικεφαλής των Δυνάμεων Αμύνης του, από 14-16/8/1974, στην Επική Μάχη υπεράσπισης αυτού του Στρατοπέδου στον χώρο μεταξύ Αγ.Δομετίου και Γερόλακκου.
Θυμάμαι ότι σε μία από τις πρώτες ομιλίες του ο νέος τότε Διοικητής είπε: «Πριν αναλάβω κάν, ο κ.Θεοδώρου μου έδωσε το βιβλίο-μαρτυρία του κ.Σταυρουλόπουλου, για την Επική Μάχη του Στρατοπέδου το 1974, λέγοντάς μου: 

- Διάβασε το για να ξέρεις τι Ιστορία έχει αυτή η μονάδα που θα διοικήσεις!»

Η πορεία του απέδειξε ότι όχι μόνο το διάβασε, αλλά τον επηρέασε σε τέτοιο βαθμό ώστε αποφάσισε η στολή του αείμνηστου κ.Ταξιάρχου με τα διακριτικά του Αντισυνταγματάρχη (βαθμό που έφερε το καλοκαίρι του 1974 κατά την Επική Μάχη) να τοποθετηθεί όχι στο Μουσείο του Ελληνικού Συντάγματος, αλλά στην αίθουσα των σημαιών της ΕΛΔΥΚ στο Διοικητήριο στην Μαλούντα, έξω ακριβώς από την πόρτα του γραφείου του εκάστοτε Διοικητή, μέσα σε πολυτελή βιτρίνα.

Πραγματικά ήταν κάτι εξαιρετικά τιμητικό προς ένα γηραιό Στρατιώτη που είχε μείνει πάντα στην καρδιά του χαραγμένο, το τριήμερο της Επικής Μάχης 14-16/8/74, όπου με αυτόν επικεφαλής, 317 Ελδυκάριοι κράτησαν επί 60 ώρες 6.900 Τούρκους πάνοπλους και με την υποστήριξη 50 και πλέον αρμάτων...

Όταν σε μια από τις πολλές επισκέψεις μου στην Μαλούντα, μου επέδειξε την βιτρίνα που δημιούργησε για τον αείμνηστο Ταξχο Παν.Σταυρουλόπουλο, με την στολή του, το βιβλίο του, την φωτογραφία του και το βιογραφικό του, μου είπε σεμνά και αντρίκια:

- Kύριε Δημητριάδη, θεώρησα ότι είναι αδιανόητο μέσα σε αυτήν την αίθουσα να μπει η φωτογραφία μου, μαζί με τους άλλους διατελέσαντες διοικητές του Συντάγματος και να μην υπάρχει η φωτογραφία και η Στολή αυτού που τίμησε τόσο πολύ το ίδιο το Σύνταγμα και τον Ελληνικό Στρατό. Γιαυτό και αποφάσισα η βιτρίνα με την στολή του, το βιογραφικό του, τη φωτογραφία του και βέβαια τη γραπτή μαρτυρία του για την Μητέρα των Μαχών, να τοποθετηθεί εδώ, για να υπενθυμίζει στον εκάστοτε Διοικητή "ποιά ένδοξη Μονάδα διοικεί" !!!

Το ίδιο τίμησε και την Καλλιόπη Αβραάμ, την περίφημη «Γιαγιά της ΕΛΔΥΚ», την ηλικιωμένη Κύπρια που αγαπούσε τους Ελδυκάριους σαν παιδιά της και προτίμησε να μείνει κοντά τους το 3ημερο της Επικής Μάχης τον Αύγουστο του 1974, αρνούμενη να φύγει και να βρει κι αυτή τραγικό θάνατο κοντά τους σε μια τουρκική αεροπορική προσβολή, τοποθετώντας μια βιτρίνα με τα παραδοσιακά κυπριακά ρούχα της και την φωτογραφία της στην εισοδο του Μουσείου της ΕΛΔΥΚ (φωτο κάτω).

  

Ήταν απόδειξη το πόσο ο Διοικητής είχε ανεπτυγμένο το αίσθημα της ευγνωμοσύνης στους Ήρωες και τις Ηρωΐδες που έγραψαν Ιστορία, στον άνισο αγώνα κατά των Τούρκων.

Τον Οκτώβριο του 2016, στα αποκαλυπτήρια των προτομών των τριών Λοχαγών της ΕΛΔΥΚ που έχασαν την ζωή τους μαχόμενοι το καλοκαίρι του ’74, του Σωτ.Σταυριανάκου, του Βασ.Σταμπουλή και του Σωτ.Τσώνου, στον περίβολο του Ι.Ν.Αγ.Παύλου και του Εθνικού Σωματείου «Μαυρομμάτης» στον Αγ.Δομέτιο, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το κατεχόμενο παλαιό Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, είδα τον Διοικητή Προκόπη Μαυραγάνη, να έχει φέρει μεγάλο αριθμό Ελδυκάριων, στελέχη και οπλίτες, στον χώρο των αποκαλυπτηρίων, να αποτίσουν φόρο τιμής στους Ήρωες τους. Φέρθηκε με εξαιρετικό σεβασμό στον παριστάμενο αείμνηστο Ταξχο Παν. Σταυρουλόπουλο, προσκαλώντας τον να μιλήσει την επόμενη μέρα στους Ελδυκάριους για την Επική Μάχη στην οποία ήταν πρωταγωνιστής, στην έδρα του 2^ου Τάγματος.

Μάλιστα είχε τοποθετήσει όλους τους παριστάμενους Αξιωματικούς στην είσοδο του τάγματος, οι οποίοι αναφέρθηκαν στρατιωτικά ένας-ένας, στον προσελθέντα «παλαιό πολεμιστή της μονάδας». Ήμουν δε παρών, που όταν ο τότε υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ του είπε: «Κύριε Διοικητά χάσαμε σήμερα την εκπαίδευση», ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ Προκόπης Μαυραγάνης του απάντησε: «Η σημερινή ομιλία του κυρίου Ταξιάρχου, ήταν η καλύτερη εκπαίδευση, γιατί οι μάχες κερδίζονται πρώτα μέσα στις καρδιές των στρατιωτών!»

Βρέθηκα κάποτε σε μια εορτή στην Μαλούντα όπου παρέστη και ο κ.Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου στην αντιφώνησή του, ο Διοικητής Μαυραγάνης του είπε: «Κύριε Πρόεδρε, φεύγοντας από εδώ, να πείτε στους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, ότι οι Ελδυκάριοι και σήμερα είναι εδώ, έτοιμοι και αποφασισμένοι να κάνουν πάλι το καθήκον τους, υπερασπίζοντας τους με τίμημα την ζωή τους, όπως έκαναν και οι Ελδυκάριοι του 1974».

Μιλώντας με Αξιωματικούς του Συντάγματος πολλές φορές και ρωτώντας για το ρεπορτάζ της εφημερίδας «πως τα πάτε με τον Μαυραγάνη» όλοι παρά το off-the-record, μου έλεγαν «Είμαστε τα "παιδιά του Μαυραγάνη". Νιώθουμε ασφάλεια μαζί του. Η εκπαίδευση απέκτησε νόημα. Μας ετοιμάζει για τα πιο απίθανα σενάρια. Αν οι τούρκοι τολμήσουν κάτι, με την εκπαίδευση που κάνουμε καθημερινά στην περίοδό του, θα δεχθούν ένα απίστευτο για αυτούς, χτύπημα, που δεν θα ξέρουν από που τους ήλθε…»

Εχθές παρουσία του ΥΠΑΜ της Κύπρου κ.Αγγελίδη στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του έκλεισε λέγοντας: «Κύριοι με τους «από κει» έχουμε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς από το 1974. Κρατούν ακόμα το παλαιό στρατόπεδο μας. Δυστυχώς, δεν βοήθησαν οι συγκυρίες ώστε επί των ημερών μου, να γίνει η απελευθέρωση του, όπως και η απελευθέρωση της υπόλοιπης κατεχόμενης Κύπρου".

Ευχόμενος στον ΝΕΟ Διοικητή της ΕΛΔΥΚ Συνταγματάρχη κ.Εμμανουήλ Χατζή, να ακολουθήσει την ίδια πορεία με τον προκάτοχό του, στέλνω προσωπικά τον ΣΕΒΑΣΜΟ μου, τον ΘΑΥΜΑΣΜΟ μου, την ΑΓΑΠΗ και την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ μου στον Ταξίαρχο Προκόπη Μαυραγάνη και εύχομαι να τον δω μια μέρα στο μέλλον, στα Ύπατα Αξιώματα της Στρατιωτικής Ηγεσίας της Ελλάδος, γιατί η Πατρίδα έχει ανάγκη ΗΓΕΤΕΣ Αξιωματικούς σαν αυτόν…


ΚΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΕ ΤΑΞΙΑΡΧΕ… Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης, ο επιλεγόμενος «Μαυροσκούφης»
https://kostasmavroskoufis.blogspot.be/2018/04/blog-post_10.html