Σε όλες αυτές τις περιοχές βρίσκονταν μυστηριώδη ίχνη, τα οποία πίστευε ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την υπόθεσή του.
Στο Τασιλί Ν’Αζέρ της Σαχάρας, βορειοδυτικά του Χογκάρ, η ομάδα των Σοβιετικών κινηματογραφιστών θα αποτύπωνε τις περίφημες προϊστορικές εικόνες, που υπήρχαν πάνω στους βράχους και τις οποίες ανακάλυψε ο Γάλλος συγγραφέας, εξερευνητής και ειδικός στις βραχογραφίες, Ανρί Λοτ. Οι εικόνες αυτές, ηλικίας 10.000 ετών, βρίσκονταν στην κοιλάδα Τζαμπάρεν, που στη γλώσσα των Τουαρέγκ σημαίνει “οι Γίγαντες”.
Οι εικόνες αυτές πράγματι παρίσταναν γιγαντιαία όντα. Μία από αυτές τις σιλουέτες είχε ύψος έξι μέτρων και έμοιαζαν εκπληκτικά με αστροναύτες που φορούσαν κάσκες.
Ο Καζαντσέφ δεν επιβεβαίωνε τους ισχυρισμούς του Λοτ.
Μετά τη Σαχάρα, η αποστολή των Σοβιετικών επιστημόνων και κινηματογραφιστών θα πήγαινε στο Μπααλμπέκ, στην κοιλάδα Μπεκάα του Λιβάνου, του οποίου οι γιγαντιαίες πλάκες, βάρους δύο τόνων η κάθε μία, απομεινάρια μίας άγνωστης κατασκευής, αποτελούσαν μυστήριο, τόσο ως προς τον τρόπο μεταφοράς τους από τους ανθρώπους μίας εποχής τεχνικά καθυστερημένης, όσο και ως προς τη χρήση τους. Κανένας σύγχρονος γερανός δε θα μπορούσε να σηκώσει τέτοιο βάρος. Αν υποθέσουμε ότι οι πέτρες αυτές μεταφέρθηκαν με τα χέρια, πρέπει να δεχτούμε ότι αυτό έγινε από ομάδες 20.000 ανθρώπων, πράγμα που φαίνεται αδύνατο.
Επίσης, η ανίχνευση ραδιενεργού βηρυλλίου σε υαλοποιημένους βράχους γύρω από αυτές τις πλάκες, έκανε ακόμα πιο έντονο το μυστήριο. Το βηρύλλιο είναι ένα σχετικά σπάνιο χημικό στοιχείο, τόσο στο Σύμπαν όσο και στο φλοιό της Γης.
Ακόμη, η ομάδα των Σοβιετικών επιστημόνων επρόκειτο να ταξιδέψει στη Βολιβία, για να κινηματογραφήσει ένα ακόμη πέτρινο αίνιγμα: το ημερολόγιο της Πύλης του Ήλιου στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα.
Η Πύλη του Ήλιου είναι σκαλισμένη πάνω σ’ ένα μονόλιθο. Πάνω στην πύλη είναι χαραγμένο ένα γλυπτό ημερολόγιο, που διαιρεί τα χρόνια σε σειρές από 290 ημέρες, αντί για 365. Υπάρχουν ακόμη 10 μήνες των 24 ημερών και 2 μήνες των 25 ημερών.
Η ηλικία του μνημείου υπολογίζεται από 12.000 έως 15.000 ετών.
Και ξαφνικά, η Ακαδημία Επιστημών της Μόσχας δημοσίευσε μια ανακοίνωση για τις εργασίες των παγκοσμίως γνωστών αστρονόμων Β. Κοτελνίκοβ και Ι. Τακλόβσκι.
Οι δύο αυτοί αξιόπιστοι επιστήμονες, κατευθύνοντας κύματα ραντάρ στην Αφροδίτη, ανακάλυψαν ότι η Αφροδίτη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μέσα σε περίπου 9 γήινες ημέρες.
Λοιπόν, το έτος της Αφροδίτης αντιστοιχεί σε 225 γήινες ημέρες. Άρα, υπάρχουν 24 ημέρες στο έτος του εν λόγω πλανήτη. Τότε, ο Καζαντσέφ, ολότελα συγκλονισμένος, θυμήθηκε το ημερολόγιο της “Πύλης του Ήλιου” στη Βολιβία. Πώς ήταν δυνατόν να ήταν γνωστό στην αρχαιότητα το ημερολόγιο της Αφροδίτης και πολύ περισσότερο, να το βρίσκουν χαραγμένο πάνω σ’ αυτό το αρχαίο μνημείο;
Ο Καζαντσέφ σκόπευε ακόμη να κινηματογραφήσει μια προθήκη του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, όπου δέσποζε “η υπολογιστική μηχανή των Αντικυθήρων”.
Ο Καζαντσέφ απέκλειε την πιθανότητα να είχαν αναπτύξει τόσο εξελιγμένη τεχνολογία οι αρχαίοι Έλληνες, ώστε να είχαν κατασκευάσει έναν πρωτοπόρο υπολογιστή.
Επόμενος σταθμός τους ήταν η Βαγδάτη, όπου είχε βρεθεί ο αρχαιότερος ηλεκτρονικός συσσωρευτής του πλανήτη μας. Η μπαταρία αυτή έχει ηλικία 4.500 ετών και είναι ακόμα σε θέση να λειτουργήσει.
Ένας ακόμη προβληματισμός για τον Καζαντσέφ ήταν ένα γυαλιστερό, ατσαλένιο παραλληλεπίπεδο, που εκτίθεται στο Μουσείο του Σάλτσμπουργκ κι ανακαλύφθηκε σ’ ένα ανθρακωρυχείο της Αυστρίας. Του ήταν αδιανόητο να καταλάβει πώς μπορούσε κανείς να επεξεργαστεί το ατσάλι και μάλιστα να του δώσει μορφή παραλληλεπίπεδου πριν χιλιάδες χρόνια.
Ο Αλεξάντερ Καζαντσέφ υπήρξε επιφυλακτικός. Αρκούνταν να υποδεικνύει τα αινίγματα και να συγκεντρώνει στοιχεία. Στην ερώτηση των σκεπτικιστικών: “Από πού να προέρχονται οι ξένοι σας; Από τον Άρη ή από την Αφροδίτη;”, ο Καζαντσέφ πρότεινε μια τρίτη λύση.
Ο μεγάλος Γερμανός αστρονόμος Βίλχελμ Όλμπερς διατύπωσε πρώτος τον 18ο αιώνα την υπόθεση ότι άλλοτε υπήρχε ένας ακόμη πλανήτης ανάμεσα στον Άρη και στον Δία και ότι ο πλανήτης αυτός διαλύθηκε από άγνωστη αιτία.
Πραγματικά, το 1951 καθορίστηκε με βεβαιότητα ότι τουλάχιστον το 15% των αστεροειδών που κυκλοφορούν ανάμεσα στον Άρη και στον Δία, αποτελούσαν κάποτε ένα ενιαίο σύνολο. Η σύσταση των αστεροειδών έμοιαζε με τη σύσταση της Γης. Δε γνωρίζουμε το λόγο που καταστράφηκε ο συγκεκριμένος πλανήτης, αλλά πολλοί θεωρούν ότι εκεί είχε αναπτυχθεί ένας σπουδαίος πολιτισμός με ιδιαιτέρως προηγμένη τεχνολογία και τεχνογνωσία.
Ο Αλεξάντερ Καζαντσέφ υπέθεσε ότι οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη εξαπέλυσαν κάποια στιγμή μια γιγαντιαία, αλυσιδωτή, θερμοπυρηνική αντίδραση, που τροφοδοτήθηκε από το υδρογόνο των ωκεανών και τελικά, διέσπασε τον πλανήτη τους.
Το σύνολο των υποθέσεων του Καζαντσέφ και το φιλμ που σκόπευε να παρουσιάσει, σίγουρα αποτελούν μια πολύ ενδιαφέρουσα επιστημονική προσπάθεια και έναν πρωτοποριακό τρόπο, για να δούμε παλιότερες θεωρίες με μια πιο φρέσκια και ανατρεπτική ματιά, θρυμματίζοντας τα στερεότυπα της δυτικής επιστημονικής σκέψης.
Η είδηση αυτή δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 01/04/1962…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου