Μάλιστα, ένα περίεργο γεγονός του 1997, προκάλεσε εκ νέου συζητήσεις για το αν είναι ή όχι αληθινός Κθούλου.
Δεν ανήκει στους Εξώτερους Θεούς αλλά στους Ελάσσονες Μεγάλους Παλαιούς.
Η όψη του είναι φρικτή και βρίσκεται βυθισμένος στην πόλη της Ρ’λυέ, κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου κοιμάται κι ονειρεύεται, επικοινωνώντας με τους ανθρώπους μέσα από τα όνειρα μέχρι τα άστρα να λερθουν και πάλι στην σωστή τους θέση και να ξυπνήσει και πάλι.. Έχει τη μορφή ενός χταποδόμορφου ειδεχθούς όντος με μεγάλες φτερούγες και μεμβράνες ανάμεσα στα δάχτυλα. Θεωρείται ως ο Αρχιερέας των Εξώτερων Θεών.
Ο Λάβκραφτ μας λέει στα έργα του ότι η R’lyeh βρίσκεται στις συντεταγμένες 47°9′S 126°43′W, 47°9′S 126°43′W στο Νότιο Ειρηνικό. Το σημείο αυτό που ορίζεται από τον Λάβκραφτ, αποτελεί το σημείο της θάλασσας που απέχει περισσότερο από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή και οι ναυτικοί το ονομάζουν σημείο NEMO.
Υπάρχει επίσης μία μελέτη του ερευνητή John Vincent Sanders, ο οποίος επισημαίνει ότι γίνονται κάτι έρευνες σχετικά με όλα αυτά σε κάποια συγκεκριμένα σημεία του Ειρηνικού.Τον Ιούλιο του 1997 και τον Ιανουάριο 1998 το αμερικάνικο τηλεοπτικό κανάλι Discovery Channel, παρουσίασε ένα ωκεανογραφικό ντοκυμαντέρ με τον τίτλο “Πλάσματα της Αβύσσου” (Creatures of the Abyss), στο ο
Δεν ανήκει στους Εξώτερους Θεούς αλλά στους Ελάσσονες Μεγάλους Παλαιούς.
Η όψη του είναι φρικτή και βρίσκεται βυθισμένος στην πόλη της Ρ’λυέ, κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου κοιμάται κι ονειρεύεται, επικοινωνώντας με τους ανθρώπους μέσα από τα όνειρα μέχρι τα άστρα να λερθουν και πάλι στην σωστή τους θέση και να ξυπνήσει και πάλι.. Έχει τη μορφή ενός χταποδόμορφου ειδεχθούς όντος με μεγάλες φτερούγες και μεμβράνες ανάμεσα στα δάχτυλα. Θεωρείται ως ο Αρχιερέας των Εξώτερων Θεών.
Ο Λάβκραφτ μας λέει στα έργα του ότι η R’lyeh βρίσκεται στις συντεταγμένες 47°9′S 126°43′W, 47°9′S 126°43′W στο Νότιο Ειρηνικό. Το σημείο αυτό που ορίζεται από τον Λάβκραφτ, αποτελεί το σημείο της θάλασσας που απέχει περισσότερο από οποιαδήποτε κατοικημένη περιοχή και οι ναυτικοί το ονομάζουν σημείο NEMO.
Υπάρχει επίσης μία μελέτη του ερευνητή John Vincent Sanders, ο οποίος επισημαίνει ότι γίνονται κάτι έρευνες σχετικά με όλα αυτά σε κάποια συγκεκριμένα σημεία του Ειρηνικού.Τον Ιούλιο του 1997 και τον Ιανουάριο 1998 το αμερικάνικο τηλεοπτικό κανάλι Discovery Channel, παρουσίασε ένα ωκεανογραφικό ντοκυμαντέρ με τον τίτλο “Πλάσματα της Αβύσσου” (Creatures of the Abyss), στο ο
οίο έγινε αναφορά σε ένα “μυστηριώδη ήχο”, μία απίστευτη ηχητική
εκπομπή που προερχόταν από “κάπου από τον βυθό του Νότιου Ειρηνικού,
περίπου στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Νέας Ζηλανδίας και της
Χιλής….”.
Εντοπίστηκε από το αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό με το σύστημα Sosus (ένα τεράστιο δίκτυο υποθαλάσσιων ακουστικών συσκευών) – και ο ήχος εμφανίζει να ποικίλει σε ένταση και ρυθμό ενώ χαρακτηρίζεται από μεγάλη δονικότητα (όπως αναφέρει η αναφορά του Sosus “a haunting quality” )Στο ντοκυμαντέρ αναφέρθηκε ότι η καλύτερη περιγραφή που θα μπορούσε να δοθεί γι’ αυτόν τον ήχο είναι ότι μοιάζει σαν την αναπνοή και τις επαναλαμβανόμενες φωνητικές προσπάθειες κάποιου γιγάντιου πλάσματος που κατοικεί σε υποθαλάσσια σπήλαια τεράστιου βάθους !
Το ίδιο όμως αναφέρει και ο Λαβκράφτ από τις δικές του μελέτες, όπου δίνει την τοποθεσία της Ρ’λυέ στις συντεταγμένες 49 μοίρες 51 λεπτά νότια και 128 μοίρες 34 λεπτά δυτικά – ο υπολογισμός των συντεταγμένων αυτών πάνω σε ένα χάρτη υποδεικνύουν ένα από τα βαθύτερα σημεία του Ειρηνικού, στο μέσο της απόστασης μεταξύ Νέας Ζηλανδίας και Χιλής.
Η θαλάσσια αυτή περιοχή του Νοτιαανατολικού Ειρηνικού είναι ένα “θαλάσσιο κενό”, χωρίς αρχιπέλαγος και απομονωμένα νησιά. Σε κάποια σημεία το βάθος ξεπερνάει τα 5000 μέτρα, ενώ η “Άβυσσος του Αγ. Βαρθολομαίου” στα ανοιχτά της Χιλής ξεπερνά σε βάθος τα 9000 μέτρα.Αναφορά υπάρχει επίσης στο βιβλίο “Αόρατοι Ορίζοντες” (Invisible Horizons) του Vincent Gaddis, στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου αφιερωμένο στο θέμα των “vanishing islands” (νησιά που εμφανίζονται και εξαφανίζονται).
Εκεί αναφέρεται ότι τα περισσότερα νησιά – φαντάσματα (κατά σύμπτωση και πάλι) έχουν παρατηρηθεί σε αυτή ακριβώς την περιοχή του Ειρηνικού.
Ο ερευνητής Charles Berlitz έχει γράψει πάρα πολλά για το “Τρίγωνο του Διαβόλου” την περιοχή του Ειρηνικού (ανάλογη με αυτή των Βερμούδων), όπου δεκάδες πλοία και αεροσκάφη έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Επίσης το περιβόητο και καταστροφικό καιρικό φαινόμενο του Ελ-Νίνιο πηγάζει ακριβώς από το Νοτιοανατολικό Ειρηνικό και απλώνεται δυτικά προς την Αυστραλία. Το 1969 και 1988 αναφέρθηκε μια πολύ μεγάλης κλίμακας γεωμαγνητική ανωμαλία (Science News 10-05-1988): το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης “ταλαντεύτηκε” επικίνδυνα, με επίκεντρο την συγκεκριμένη ευρύτερη περιοχή.
Την ίδια εποχή ακριβώς, επιστολές στο περιοδικό Pursuit στα τεύχη v21, n2,p89 – 1988) μιλούν για μαρτυρίες εμφάνισης ενός τεράστιου χταποδοειδούς πλάσματος που εθεάθη ανοιχτά της Μαλαισίας. Οι μελετητές της Λαβκραφτικής σχολής του κόσμου επιμένουν και χαμογελούν αινιγματικά ότι εδώ και μια δεκαετία περίπου, ο Κθούλου έχει ξυπνήσει.
Η μυθολογία επεκτείνεται όλους τους πιθανούς χώρους, σε άλλες διαστάσεις, στα άστρα, στη Γη, στο βυθό των θαλασσών, στην ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ…..ακόμη και μέσα στο χρόνο.
Εντοπίστηκε από το αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό με το σύστημα Sosus (ένα τεράστιο δίκτυο υποθαλάσσιων ακουστικών συσκευών) – και ο ήχος εμφανίζει να ποικίλει σε ένταση και ρυθμό ενώ χαρακτηρίζεται από μεγάλη δονικότητα (όπως αναφέρει η αναφορά του Sosus “a haunting quality” )Στο ντοκυμαντέρ αναφέρθηκε ότι η καλύτερη περιγραφή που θα μπορούσε να δοθεί γι’ αυτόν τον ήχο είναι ότι μοιάζει σαν την αναπνοή και τις επαναλαμβανόμενες φωνητικές προσπάθειες κάποιου γιγάντιου πλάσματος που κατοικεί σε υποθαλάσσια σπήλαια τεράστιου βάθους !
Το ίδιο όμως αναφέρει και ο Λαβκράφτ από τις δικές του μελέτες, όπου δίνει την τοποθεσία της Ρ’λυέ στις συντεταγμένες 49 μοίρες 51 λεπτά νότια και 128 μοίρες 34 λεπτά δυτικά – ο υπολογισμός των συντεταγμένων αυτών πάνω σε ένα χάρτη υποδεικνύουν ένα από τα βαθύτερα σημεία του Ειρηνικού, στο μέσο της απόστασης μεταξύ Νέας Ζηλανδίας και Χιλής.
Η θαλάσσια αυτή περιοχή του Νοτιαανατολικού Ειρηνικού είναι ένα “θαλάσσιο κενό”, χωρίς αρχιπέλαγος και απομονωμένα νησιά. Σε κάποια σημεία το βάθος ξεπερνάει τα 5000 μέτρα, ενώ η “Άβυσσος του Αγ. Βαρθολομαίου” στα ανοιχτά της Χιλής ξεπερνά σε βάθος τα 9000 μέτρα.Αναφορά υπάρχει επίσης στο βιβλίο “Αόρατοι Ορίζοντες” (Invisible Horizons) του Vincent Gaddis, στο δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου αφιερωμένο στο θέμα των “vanishing islands” (νησιά που εμφανίζονται και εξαφανίζονται).
Εκεί αναφέρεται ότι τα περισσότερα νησιά – φαντάσματα (κατά σύμπτωση και πάλι) έχουν παρατηρηθεί σε αυτή ακριβώς την περιοχή του Ειρηνικού.
Ο ερευνητής Charles Berlitz έχει γράψει πάρα πολλά για το “Τρίγωνο του Διαβόλου” την περιοχή του Ειρηνικού (ανάλογη με αυτή των Βερμούδων), όπου δεκάδες πλοία και αεροσκάφη έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Επίσης το περιβόητο και καταστροφικό καιρικό φαινόμενο του Ελ-Νίνιο πηγάζει ακριβώς από το Νοτιοανατολικό Ειρηνικό και απλώνεται δυτικά προς την Αυστραλία. Το 1969 και 1988 αναφέρθηκε μια πολύ μεγάλης κλίμακας γεωμαγνητική ανωμαλία (Science News 10-05-1988): το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης “ταλαντεύτηκε” επικίνδυνα, με επίκεντρο την συγκεκριμένη ευρύτερη περιοχή.
Την ίδια εποχή ακριβώς, επιστολές στο περιοδικό Pursuit στα τεύχη v21, n2,p89 – 1988) μιλούν για μαρτυρίες εμφάνισης ενός τεράστιου χταποδοειδούς πλάσματος που εθεάθη ανοιχτά της Μαλαισίας. Οι μελετητές της Λαβκραφτικής σχολής του κόσμου επιμένουν και χαμογελούν αινιγματικά ότι εδώ και μια δεκαετία περίπου, ο Κθούλου έχει ξυπνήσει.
Η μυθολογία επεκτείνεται όλους τους πιθανούς χώρους, σε άλλες διαστάσεις, στα άστρα, στη Γη, στο βυθό των θαλασσών, στην ΚΟΥΦΙΑ ΓΗ…..ακόμη και μέσα στο χρόνο.
πηγή: pyli-apokalypseis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου