Πριν το 1987 η φάρμα αποτελούνταν από ένα μικρο σπιτάκι, το σιλό με τις τροφές και τον χώρο των ζωών -500 μοσχάρια. Στη φάρμα αυτή πήγαινε ο φίλος μου μαζί με τον παππού του και καμία φόρα κάθονταν και τα βράδια στο σπιτάκι.
Ένα βράδυ, ενώ παππούς και εγγονός κοιμούνται, ακούνε δυνατό ποδοβολητό από τον χώρο που κοιμούνται τα μοσχάρια. ξυπνούν και σκέφτονται ότι γίνεται σεισμός και μετά πιο ψύχραιμα ότι κλέβουν τα μοσχάρια. Βγαίνουν από το σπιτάκι -του οποίου η πόρτα δεν κοίταγε προς την κατεύθυνση των μοσχαριών- κάνουν σιγά-σιγά το γύρω του σπιτιού -και μόλις φτάνουν στη γωνία που ξεκίνα ο χώρος των μοσχαριών τότε κάθε θόρυβος σταματάει απότομα και τα μοσχάρια κοιμούνται μακαριως.
Άλλο βραδυ, το ιδιο σκηνικό, τα ιδια άτομα ξυπνούν απο φασαρία στην κουζίνα του σπιτιού. πιατα σπανε, φωνές και τσακωμοι ακούγονται -εντωμεταξυ το σπιτάκι ειναι στη μεση του πουθενα, δεν υπάρχουν γειτονες η αλλη πηγη φασαριας -εκτος απο τα μοσχάρια παντα. μεταξυ του δωματιου που κοιμουνται και της κουζινας μεσολαβουν 2 πορτες και ενας διαδρομος. πανε σιγα-σιγα προς την κουζίνα, πλησιαζουν την πορτα και ξαφνικα ησυχια... ανοιγουν την πορτα κανενας.
Αλλο βραδυ, ακουνε απ εξω απο το σπιτακι φασαρια, αυτο κινητα να ερχονται, φωνες, κλαματα. ωχ -λενε- ηρθαν οι γυφτοι, κλεινουν φωτα, κλειδωνουν μην τους παρουν ειδηση οτι ειναι εκει και ακουνε. μεσα στη φασαρια καταλαβαινουν οτι ακουν γερμανικα -raus- (εξω). μετα ακουν φωνες, κλαματα, πυροβολισμους, μετα ησυχια. την επομενη μερα βγαινουννα δουν αν υπαρχουν ιχνη απο καλυκες -τιποτε φυσικα, ουτε και κανενα ιχνος απο τους "υποτιθεμενους τσιγγανους".
η συγκεκριμενη φαρμα ειχε μια φημη φαντασματων. κανενας φιλακας δεν δεχοταν να κατσει βραδυ εκει και πολλα εκπαιδευμενα σκυλια που αφηναν το βραδυ για φυλαξη το σκαγαν μετα απο 2-3 μερες.
Καποια στιγμη μαθανε οτι σε αυτο το μερος, συγκεκριμενα στο λοφο οι γερμανοι ειχαν εκτελεσει πολλους κατα τη διαρκεια της κατοχης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου