Είναι τα οπτικά ντοκουμέντα της εποχής, όταν οι Έλληνες αν και πολύ φτωχότεροι απ’ ότι σήμερα, και με περισσότερες δυσκολίες στις ζωές τους, είχαν διαφορετική άποψη για τον εαυτό τους και πίστευαν στην Μεγάλη Ιδέα της Πατρίδος, και ότι η χώρα θα μπορούσε να λάμψει ξανά, όπως έλαμπε κάποτε ο «φάρος” της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος, σύμφωνα με τις Ελληνικές πηγές, έγραψε τότε: «Σοφοκλής Βενιζέλος, υιός Ελευθερίου ελευθερωτού».
Σύμφωνα με τις τουρκικές προφορικές παραδόσεις ο Σοφοκλής Βενιζέλος φέρεται να μπήκε στον τάφο κλωτσώντας την πόρτα και επίσης δεν έβγαλε τις μπότες του «βάζοντας μέσα στον τάφο την σκόνη από τις μπότες του», είχε πει χαρακτηριστικά στην ομιλία του προς την τουρκική εθνοσυνέλευση τον Νοέμβριο του 1922 ο υπουργός Οικονομικών, Μαχμούτ Εσάτ Μπέη.
«Ακούμπησε μάλιστα τις μπότες με τα σπιρούνια τους πάνω στην σαρκοφάγο του Οσμάν Γκεζί και φώναξε: Σήκω Οσμάν! Μπορεί να άργησα αλλά ήρθα να σε πυροβολήσω» συμπλήρωσε ο Τούρκος υπουργός.
Σύμφωνα με ένα άλλο ιστορικό κείμενο του Yazar Asım Ümit όπως αποκαλύπτει το πολύ καλό tribune.gr, το οποίο έκανε εξαιρετική δουλειά, ο Σοφοκλής Βενιζέλος πριν βγάλει την φωτογραφία φώναξε: «Σήκω Οσμάν! Σήκω και κοίτα το κράτος των απογόνων σου. Διαλύσαμε αυτό που ίδρυσες. Ήρθα εδώ για να σε σκοτώσω».
Σε άλλο τουρκικό κείμενο ο Σοφοκλής Βενιζέλος όταν μπήκε στο ταφικό μνημείο έβγαλε το σπαθί του και είπε «Ας βγάλουμε ένα σουβενίρ από την Προύσα» ενώ σε άλλο κείμενο του Ζεκέρια Γιλντίζ από το Πανεπιστήμιο Γκουμουσιουγιού «ο Σοφοκλής Βενιζέλος με στάση που θύμιζε Δον Κιχώτη είπε στον φωτογράφο ότι θα στείλει την φωτογραφία στην Αθήνα με την εξής λεζάντα: Ο στρατός μας νίκησε την Προύσα. Ο ιδρυτής της Οθωμανικής Δυναστείας είναι κάτω από τα πόδια μου. Πήρα την εκδίκηση για την πτώση του Βυζαντίου».
Κεντρικό σημείο όλων των κειμένων, που είναι διαφορετικά το ένα από το άλλο, είναι «η προσβολή των Ελλήνων απέναντι στους Τούρκους» που είχε εξαγριώσει τους Τούρκους τότε και εξακολουθεί σήμερα να εξαγριώνει τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, που κηρύττει τον πόλεμο την Ελλάδα με ιερό πόλεμο για αυτή την φωτογραφία.
Αυτή η φωτογραφία έγινε τεράστιο ζήτημα στην Τουρκία γιατί ο Οσμάν Γκαζί είναι ο ο πρώτος Σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδρυτής της δυναστείας των Οθωμανών Αυτοκρατόρων.
Όταν πέθανε κηδεύτηκε στην Προύσα που ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όταν την κατέλαβαν το 1326.
Από την Προύσα, όπως είναι το όνομα της πόλης από το 202 π.Χ, που την χάρισε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος Ε” στον Προύσιο Α΄ της Βιθυνίας ως δώρο για την βοήθεια που του είχε προσφέρει σε μια μάχη κατά της Περγάμου, ο Αχμέτ Νταβούτογλου είπε την Παρασκευή: «Όπως στα χρόνια της κατοχής (εννοεί οι Έλληνες κατά την Μικρασιατική εκστρατεία) μπήκαν μέσα στο ταφικό μνημείο του Οσμάν Γκαζί στην Μπούρσα με τις μπότες τους, έτσι τώρα και αυτοί (Ισραηλινοί) προσπάθησαν να μπουν στο ιερό τέμενος Αλ Ακσά με τις μπότες τους. Όπως τότε οι δυνάμεις μας στην Μπούρσα τους εμπόδισαν (τους Έλληνες) να μπουν μέσα, έτσι τώρα θα εμποδίσουν τις δυνάμεις κατοχής (το Ισραήλ) να μπουν μέσα, τόσο οι Παλαιστίνιοι όσο και όλοι οι μουσουλμάνοι θα εναντιωθούν».
Ουσιαστικά ο Αχμέτ Νταβούτογλου καλεί σε ιερό πόλεμο (τζιχάντ) κατά του Ισραήλ αλλά και κατά της Ελλάδας, αφού οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι βέβηλοι του Ισλάμ κατά τον Αχμέτ Νταβούτογλου.
Η Τουρκία στρέφεται στον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό, καθώς βλέπει να χάνεται το παιχνίδι με το Κουρδιστάν, αλλά και να έχει αποκοπεί και απομονωθεί διπλωματικά απ’ όλους. Αυτή τη στιγμή δεν λαμβάνει στήριξη ούτε και από τις ΗΠΑ.
Οπότε αποφασίζει να προχωρήσει στον δρόμο που ξέρει καλύτερα την ενίσχυση των απανταχού ισλαμιστών του πλανήτη για να εξυπηρετούν τα νεοοθωμανικά σχέδια της Άγκυρας
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος που είχε γεννηθεί στα τουρκοκρατούμενα Χανιά στις 5 Νοεμβρίου του 1894, τον Μάιο του 1920 όταν ο ελληνικός στρατός ξεκινούσε μεγάλη επίθεση κατά των τουρκικών δυνάμεων στη Μικρά Ασία πήγε κατευθείαν στο μέτωπο. Ήταν μια εποχή που οι πολιτικοί και οι γιοι των πρωθυπουργών πηγαίναν πρώτοι στο μέτωπο, δεν έστελναν τους γιους αλλονών για να βγάλουν τα «κάστανα” από τη «φωτιά”
Η επιχείρηση διεξήχθη από τη Μεραρχία Αρχιπελάγους, την ταξιαρχία ιππικού και από μια μοίρα πεδινού πυροβολικού υπό την ηγεσία του.
Οι ελληνικές δυνάμεις εντός τριών ημερών κάλυψαν απόσταση 120 χιλιομέτρων και διέλυσαν στη κυριολεξία όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του κεμαλικού στρατού.
Ο Σοφοκλής από την Προύσα έγραψε, γεμάτος υπερηφάνεια, προς τη μνηστή του: «Προχθές ο ανταποκριτής τού Daily Mail με εφωτογράφισε πλησίον των πυροβόλων μου και εις την ανταπόκρισίν του προς την εφημερίδα του έγραψεν ότι ενώ ο πατέρας αγωνίζεται εις την Δύσιν ο υιός μάχεται εις την Ανατολήν».
Κάτω από τις συνθήκες αυτές βγήκε η άλλη φωτογραφία του Σοφοκλή Βενιζέλου στον τάφο του Οσμάν Γκαζί στην Προύσα, που έμελλε να σημαδέψει την σύγχρονη ιστορία.
Η φωτογραφία σώζεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο και φυσικά έχει μια άλλη λεζάντα, που διαφέρει από αυτό που γράφουν τόσο οι ελληνικές όσο και οι τούρκικες πηγές.
«Η Ελλάς αναγεννώμενη, η Τουρκία θνήσκουσα. Ο υιός του Προέδρου της Κυβερνήσεως ταγματάρχης Βενιζέλος παρά του τάφου του Οσμάν στην Προύσσα» είναι το κείμενο της φωτογραφίας.
Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή που δεν οδήγησε σε αίσιο τέλος, γιατί για άλλη μια φορά οι Έλληνες έφτασαν πολύ ψηλά, αλλά δεν είχαν αποφασίσει που θα σταματήσουν, και πόσο ήταν διαθέσιμοι να προχωρήσουν. Η προδοσία των τότε «συμμάχων” που τυγχάνει να είναι πάλι οι ίδιοι του σήμερα ήταν αναμενόμενη. Ακριβώς γιατί δεν είχαμε κατανοήσει ότι όταν ξαφνικά από μικρό κρατίδιο εξελίσσεσαι σε μια αναδυόμενη «βυζαντινή αυτοκρατορία” κάποιοι «φίλοι” θα έλεγαν «μέχρι εδώ”.
Οι «σύμμαχοι” δεν ήθελαν ποτέ μια Ελλάδα πανίσχυρη, την ήθελαν «χρήσιμη”.Το ίδιο ίσχυε και ισχύει και για την Τουρκία. Γι’ αυτό και δεν θα αφήσουν να πραγματοποιηθούν οι σχεδιασμοί του διδύμου Ρ.Τ. Ερντογάν και Α. Νταβούτογλου. Η Τουρκία τείνει να περάσει το όριο που την καθορίζει από «χρήσιμη” σε «ανεξέλεγκτη” και «επιζήμια”.
Πάντως απ’ όλα αυτά προκύπτει κάτι. Οι Τούρκοι μας θεωρούν «ραγιάδες” και πιστεύουν ότι μπορούμε να υπάρχουμε μόνο σαν δούλοι τους. Το ότι μας είδαν μέσα στην καρδιά του κράτους τους και ότι χρειάστηκαν την βοήθεια ΌΛΩΝ των ξένων για να μας κερδίσουν λίγο έξω από την Άγκυρα είναι κάτι που δεν ξεπέρασαν ποτέ. Τους έμεινε, για πάντα ο φόβος ότι αν και τόσο λίγοι, μπορέσαμε να φτάσουμε ένα βήμα πριν την κατάλυση του τουρκικού κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου