Τα υψώματα αυτά βρίσκονται κατά διεύθυνση ανατολή - δύση όπου το μεν ανατολικό έφερε το όνομα "Ναυπλία", το δε δυτικό "Υάμπεια". Σύμφωνα με καταγραφές αρχαίων ιστορικών οι δύο αυτές Φαιδριάδες πέτρες αποτελούσαν τόπο θανατικής εκτέλεσης βεβήλων του Μαντείου των Δελφών οι οποίοι και κατακρημνίζονταν από αυτές. Ιδιαίτερη εκπληκτική αναφορά γίνεται γι΄ αυτές κατά τους Περσικούς πολέμους, όπου και παρατηρήθηκαν πολλά περίεργα και θαυμαστά.
Συγκεκριμένα, το 480 π.Χ., όταν οι Πέρσες επέδραμαν εναντίον του ιερού του Μαντείου προκειμένου να το συλήσουν και έχοντας προηγουμένως οι ιερείς του Ναού αρνηθεί τη σχετική μικρή βοήθεια των Αθηναίων υποστηρίζοντας ότι ο θεός Απόλλων προστατεύει το χώρο, όταν πλησίασαν πολύ κοντά οι Πέρσες άρχισαν, από τα υψώματα αυτά, να πέφτουν εναντίον τους κεραυνοί καθώς και βράχια τα οποία όμως χωρίς να προσκρούουν σε ιερούς χώρους κυλιόμενα γύρω από το ιερό καταδίωκαν τους Πέρσες και τους φόνευαν.
Στο αρχαίο κείμενο αναφέρονται και άλλα αξιοπερίεργα, όπως και δύο κατά περιγραφή "ρομποτικοί οπλίτες" που κινούνταν "ισοταχώς" και οι οποίοι συνέχισαν την καταδίωξη όσων είχαν σωθεί, γεγονότα που μέχρι σήμερα οι ιστορικοί αδυνατούν να ερμηνεύσουν έχοντας υπόψη την τεχνολογία της τότε εποχής. Βασιζόμενοι πολλοί στις αναφορές αυτές πιστεύουν ότι προϋπήρξε σπουδαίος ανεπτυγμένος πολιτισμός του οποίου τελευταία κατάλοιπα ήταν τα αναφερόμενα ως ηλεκτρικές εκκενώσεις ή κατευθυνόμενα όπλα. Σημειώνεται ότι περίεργες τέτοιες αναφορές υπάρχουν και στην περιγραφή στη μάχη του Μαραθώνα και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
ΠΗΓΗ : Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου