Τι εκάνε εκεί; Είναι η μόνη υπενθύμιση μιας ελάχιστα γνωστής πτυχής της ιστορίας, όταν η Γερμανία προσπάθησε να βρει μια αποικία εκεί φέρνοντας ένα στρώμα λεκάνης απορροής του Αμαζονίου στο Τρίτο Ράιχ.
Πριν ξεσπάσουν οι εχθροπραξίες, σηματοδοτώντας την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ και η ναζιστική κυβέρνηση έκαναν αρκετές προσπάθειες για την ίδρυση βάσεων και αποικιών σε διάφορες περίεργες τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Ορισμένα από αυτά έχουν αποτελέσει τη βάση για τους περίεργους μύθους και τους αστικούς θρύλους που περιβάλλουν τις γερμανικές αρχές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Από τις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής μέχρι τις κατεψυγμένες περιοχές της Ανταρκτικής, η ιδέα των μυστικών ναζιστικών φυλακών σε απομονωμένες περιοχές του πλανήτη εξακολουθεί να συλλαμβάνει τις φαντασίες του κοινού σήμερα.
Ορισμένες από αυτές τις ιστορίες και τους μύθους έχουν αποσιωπηθεί διεξοδικά, και ακόμη και στην περίπτωση των πιο εύλογων, η αλήθεια πάντοτε αποδείχθηκε ελαφρώς υπερβολική. Η μυστηριώδης γερμανική εξερεύνηση προς το βορρά, για παράδειγμα, αποδείχθηκε ότι παρακινήθηκε μόνο από μια ελπίδα να προμηθεύσει περισσότερα λαδι φαλαινών. Ωστόσο, στην περίπτωση της αποστολής της Νότιας Αμερικής, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολύ περισσότερα.
Από το 1935 έως το 1937, μια ομάδα ναζιστικών εξερευνητών βρισκόταν στην περιοχή υπό την ηγεσία του Otto Schulz-Kampfhenkel, ζωολόγου, σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ και μέλος της SS Hitler. Έκαναν το δρόμο τους μέσα από τη ζούγκλα γύρω από τα σύνορα της Βραζιλίας με τη γειτονική γαλλική Γουιάνα. Ενώ εδώ συγκέντρωναν ιθαγενή κοσμήματα και κρανία ζώων, μελετώντας την τοπογραφία κατά μήκος του ποταμού Jari μήκους 491 μιλίων, ενός παραπόταμου του Αμαζονίου.
Η εξερεύνηση ξεκίνησε με τις συνηθισμένες επιστημονικές εμφανίσεις, εξήγησε ο Jens Glusing, ένας ανταποκριτής για το Der Spiegel, το γερμανικό περιοδικό ειδήσεων. Δημιούργησε ένα βιβλίο που εξηγεί το έργο της Γουιάνας. Όταν άρχισε ο πόλεμος, ο Schulz-Kampfhenkel εκμεταλλεύτηκε αυτή την ευκαιρία για τη ναζιστική διεύρυνση των αποικιών.
Παρουσίασε τα σχέδιά του στον Heinrich Himmler, τον επικεφαλής των SS και της Gestapo, το 1940. Το σχέδιο ήταν ένας τρόπος να περιοριστεί η επιρροή των Ηνωμένων Πολιτειών αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της Γαλλικής Γουιάνας και των γειτονικών βρετανικών και ολλανδικών αποικιών. Αν και ο ανοιχτός πόλεμος δεν θα ξεσπάσει για αρκετά χρόνια, ήταν ξεκάθαρο ότι μια σύγκρουση μεταξύ των διαφόρων ισχυρών εθνών στην Ευρώπη και πέρα από αυτό ήταν στα σκαρια.
Ακόμη και αν η Γερμανία δεν ξεκίνησε αρχικά μια επίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, ένας πόλεμος στην ήπειρο θα συνεπαγόταν αναπόφευκτα μάχη με τη Βρετανία και τη Γαλλία. Αυτό, με τη σειρά του, θα μπορούσε να δει τα αμερικανικά στρατεύματα να ενώσουν τον πόλεμο από την πλευρά τους - κάτι που η Γερμανία ήλπιζε να αποφύγει εάν είναι δυνατόν. Μετά από όλα, αυτό ήταν ακριβώς αυτό που είχε συμβεί λιγότερο από δύο δεκαετίες πριν, κατά τα τελευταία χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Έγινε λοιπόν λογικό να λάβουμε προληπτικά μέτρα εναντίον αυτού του δυνητικού εχθρού. Ωστόσο, αυτό το όνειρο ξεθωριάστηκε και ίσως ήταν η ίδια η αποστολή που καταδίκαζε την επιχείρηση.
Τα θέματα δεν πήγαν καλά από την αρχή. Η αποστολή είχε ένα υδροπλάνο Heinkel 72 Seekadett, ένα παράδειγμα της ναζιστικής βιομηχανικής ανιδιοτέλειας - αλλά κατέρρευσε μετά από μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εκκίνηση της αποστολής, ανέφερε η National Post.
Από εκεί και πέρα αναγκάστηκαν να βασίζονται σε γηγενείς φυλές για την επιβίωσή τους και να βρουν το δρόμο τους μέσα από τη ζούγκλα. Η ελονοσία και άλλες παθήσεις τους έκοψαν. Ο Schulz-Kampfhenkel, ο επιστάτης της αποστολής, ανέπτυξε διφθερίτιδα και ένας άγνωστος πυρετός πηρε τη ζωή του Grenier.
Η αποστολή εγκαταλείφθηκε και σήμερα μόνο το μνημείο ύψους 3 μέτρων του Grenier παραμένει ως απόδειξη της αποτυχημένης προσπάθειάς τους.
ΠΗΓΗ http://www.warhistoryonline.com/war-articles/long-journey-of-a-medieval-tapestry-which-decorated-hitlers-eagles-nest.html
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΣΤΑΜΟΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου