Η ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ του εγκλήματoς.

Η παρωδία της Δίκης των Δωσιλόγων συνεχίζεται... Αυτών που παραπέμφθηκαν με τη Συντακτική Πράξη 1/1944 περί «επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού», η οποία τροποποιήθηκε με τη Συν. Πράξη 6/1945 και κωδικοποιήθηκε με τον Αναγκαστικό Νόμο 533/45.

«Εις το μπλόκο της Καλογρέζας ήλθαν εις την οικίαν μας και ενήργησαν έρευνα όργανα της Ασφαλείας, χωρίς να εύρουν τίποτε επιβαρυντικόν. Μετ' ολίγην ώραν πέρασε ένας τσολιάς και πήρε τον αδελφό μου Δημήτριον Αργυρόπουλον, τον μόνον προστάτην μου και τον εξετέλεσαν μαζί με τους άλλους. Εις το μπλόκον της Καλογρέζας ήτο η Ασφάλεια μαζί με τσολιάδες. Επί κεφαλής δε τούτων ήτο ο Λάμπου, όστις και διέταξε την εκτέλεσιν των εκτελεσθέντων. Ο Λάμπου βαστούσε την εικόναν της Παναγίας και φώναζε: «ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ ΑΥΤΗΣ ΘΑ ΠΙΩ ΑΙΜΑ!»»...

Αυτά κατέθεσε στις 29/10/1945 στο δικαστήριο δωσιλόγων, ενάντια στον αρχηγό της Ειδικής Ασφάλειας Αλέξανδρο Λάμπου και τους φονιάδες του, η Μαρία Μαντζαβίνου, μία από τις μαυροφορεμένες μητέρες, αδελφές και χήρες των αναρίθμητων θυμάτων της. Εκατοντάδες κομμουνιστές και φιλελεύθεροι δημοκράτες, που πολέμησαν ενάντια στις ναζιστικές ορδές του Χίτλερ, βασανίστηκαν, τουφεκίστηκαν, κρεμάστηκαν και κάηκαν ζωντανοί από τη «Διεύθυνση Ειδικής Ασφάλειας του Κράτους».
Καταμεσής του πολέμου στο Νο 5 της οδού Ελπίδος στεγάζονταν το παράρτημα της Ειδικής Ασφάλειας με τα κρατητήρια και το 4ο Γραφείο της αντικομμουνιστικής κίνησης.
Ακριβώς δίπλα, στο Νο 3, ήταν το ξενοδοχείο «Κρύσταλ», χώρος στρατωνισμού ανδρών της Ειδικής και διεξαγωγής βασανιστηρίων και εκτελέσεων. Τα δύο πρόσωπα που συνέδεσαν τα ονόματά τους με τα εγκλήματα της Ειδικής ήταν οι Αναστάσιος Ταβουλάρης και Αλέξανδρος Λάμπου.
Ο Ταβουλάρης, υπουργός Εσωτερικών και Ασφάλειας των κυβερνήσεων Λογοθετόπουλου και Ράλλη, φανατικός γερμανόφιλος, απόκτησε απεριόριστη εξουσία ως όργανο της απόλυτης εμπιστοσύνης του αντιστράτηγου των SS και αρχηγού της Γερμανικής Αστυνομίας στην Ελλάδα, Walter Schimana, και του διοικητή της Υπηρεσίας Ασφάλειας (SIPO-SD), συνταγματάρχη Walter Blume. Ο Λάμπου, αποστρατευμένος το 1929 από τη Χωροφυλακή με το βαθμό του ταγματάρχη, επανήλθε το 1943 ως υποστράτηγος και ανέλαβε τη διεύθυνση της Ειδικής.
Ο Ταβουλάρης πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι δεν θα ξεμπέρδευε εύκολα από τις αντιστασιακές οργανώσεις. Καθημερινά εκατοντάδες πολίτες πέρναγαν στις γραμμές τους. Ο ΕΛΑΣ διατηρούσε τον έλεγχο αρκετών ορεινών περιοχών στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα και πολλές ένοπλες συγκρούσεις του με τον στρατό κατοχής ήταν νικηφόρες. Παράλληλα, συντηρούσε ένα σοβαρό μηχανισμό διαφυγής διωκόμενων αγωνιστών στα βουνά.
Το ΕΑΜ είχε δυνατά ερείσματα στα εργοστάσια, στις γειτονιές και στις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα. Στις 23 Ιουλίου 1943, με τη συνδρομή του, κήρυξαν 8ήμερη απεργία οι οπλίτες της Αστυνομίας Πόλεων και ακολούθησαν απολύσεις 1.400 αστυνομικών.
Από αριστερά: Λάμπου, Παρθενίου, Κουρεμπανάς, Βλαχόπουλος, Φλώρος στο σκαμνί... Η εκπόνηση του σχεδίου αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού κινδύνου» βρήκε υποστηρικτή ένα πρώην δικτάτορα, τον Θ. Πάγκαλο. Οπως αναφέρει ο Δίον. Μπενετάτος στο «Χρονικό της Κατοχής», ο Πάγκαλος εισηγήθηκε στους Γερμανούς το κάψιμο των χωριών, όπου είχαν στρατωνιστεί αντάρτες, καθώς και τις εκτελέσεις αξιωματικών της Αστυνομίας Πόλεων και Χωροφυλακής για τη δημιουργία... «καταλλήλου κλίματος», ώστε οι αξιωματικοί και άνδρες των σωμάτων Ασφαλείας να συνεργάζονται πειθαρχικά στην εξόντωση της αντίστασης.
Ετσι, δημιουργούνται τα Τάγματα Ασφαλείας και επανδρώνεται η Ειδική Ασφάλεια με χωροφύλακες «άνευ θητείας». Η δύναμη των «άνευ θητείας» χωροφυλάκων αποτελείτο από κακοποιούς και γενικά ανθρώπους του υποκόσμου, αρκεί να ήταν βεβαιωμένο ότι ήταν αντικομμουνιστές. Σε δύναμη 300 χωροφυλάκων της Ειδικής, οι 194 ήταν «άνευ θητείας». Ολοι αυτοί κατατάχθηκαν χωρίς καμία διατύπωση, πολλοί -δε- απ' αυτούς βαρύνονταν με εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.
Οι «άνευ θητείας» χωροφύλακες απετέλεσαν τη δύναμη κρούσης των Ταβουλάρη και Λάμπου ενάντια στο ΕΑΜ, αλλά και σε άλλες δημοκρατικές οργανώσεις, όπως ο ΑΠΟΛΛΩΝ. Ηταν η στιγμή που το παρακράτος, στην υπηρεσία των κατακτητών, επέβαλε το δικό του νόμο στη χώρα. Ολοι αυτοί οι καθ' έξιν και καθ' υποτροπήν φονιάδες και βασανιστές, με σύνθημα «κανένας οίκτος στους εχθρούς του έθνους», εκτελούσαν αιχμαλώτους, σκύλευαν νεκρούς και πουλούσαν προστασία σε πόρνες και χαρτοπαικτικές λέσχες. Η «έννομη τάξη» του Λάμπου μύριζε ανθρώπινο κρέας...
Ηλέκτρα Αποστόλου: την κρέμασαν σ' ένα καρφί, της έκαψαν το σώμα με τσιγάρο και μετά την έβαλαν πάνω σε κάρβουνα! Οι μαζικές συλλήψεις «υπόπτων» χωρίς ένταλμα ήταν δουλειά ρουτίνας. Η ανάκρισή τους διεξαγόταν είτε στο κτήριο της Διοίκησης (Δεριγνύ και 3ης Σεπτεμβρίου) ή στο Παράρτημα της οδού Ελπίδος, σ' ένα από τα επτά ανακριτικά γραφεία. Η απελευθέρωση των ανακρινόμενων, αν δεν ήταν γνωστά μέλη του ΕΑΜ ή άλλων αντιστασιακών οργανώσεων, κατέληγε πολλές φορές σε οικονομική συναλλαγή. Για τους «σεσημασμένους» η συνέχεια ήταν ή το ξενοδοχείο «Κρύσταλ» ή η μεταγωγή στις Φυλακές Χατζηκώστα και Αβέρωφ ή η παράδοση στη Γερμανική Μυστική Στρατιωτική Αστυνομία (GFP) για περαιτέρω «ανακρίσεις»... Τις περισσότερες φορές οι ύποπτοι έφευγαν από την GFP φορτωμένοι με την κατηγορία της κατασκοπίας με προορισμό το στρατόπεδο Χαϊδαρίου και από εκεί για το εκτελεστικό απόσπασμα...
Το τι συνέβαινε στο ξενοδοχείο «Κρύσταλ» ή στο Παράρτημα της οδού Ελπίδος μας το αποκαλύπτουν καταθέσεις μαρτύρων στη μεταπολεμική δίκη του Λάμπου και 23 χωροφυλάκων της Ειδικής Ασφάλειας.
1 26/7/1944. Σ' ένα μικρό δρόμο κάθετο στην πλατεία Βικτωρίας, την οδό Ελπίδος, βρέθηκε κακοποιημένη και νεκρή μια γυναίκα που εκπαραθυρώθηκε από τον 2ο όροφο του ξενοδοχείου «Κρύσταλ»: «Η ταυτότης της θανούσης εξηκριβώθη υπό της Σημάνσεως, ένθα ήτο σεσημασμένη ως κομμουνίστρια υπ. αριθ. 59953. Το πτώμα ανήκε εις την Αποστόλου Ηλέκτραν του Νικολάου».
2 Ελευθέριος Αποστόλου, ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ, μάρτυρας πολιτικής αγωγής: «Η αδελφή μου Ηλέκτρα συνελήφθη από την ομάδα του Παρθενίου και οδηγήθη εις το "Κρύσταλ", όταν μετά από βασανιστήρια της οποίας έκαναν, εξετελέσθη την 26η Ιουλίου 1944. Την είχαν κρεμάσει από ένα καρφί, το σώμα της το είχαν κάψει με τσιγάρο, επίσης με οινόπνευμα της είχαν κάψει τις τρίχες του σώματός της και μετά την είχαν βάλει επάνω σε κάρβουνα».
3 Στυλιανός Λεβέντης, μάρτυς κατά πρότασιν του Επιτρόπου: «Την 17ην Ιουλίου 1944 συνελήφθη ο αδελφός μου υπό πέντε οργάνων της Ειδικής Ασφαλείας, ήτοι τον Καστάνη, Σαββόπουλον, Μόρφη, Παρθενίου και Καθρέπτην. Μετά την σύλληψίν του, ωδηγήθη εις την υπηρεσίαν της οδού Παπαρρηγοπούλου. Εκείθεν δε εις το "Κρύσταλ". Αφού τον πολτοποίησαν, τον πέταξαν από τον εξώστη του 3ου ορόφου. Του αφήρεσαν δε τα ρούχα, τα παπούτσια και τρεις λίρας. Το πτώμα του το εύρον εις το νεκροτομείον και το οποίον δεν το έδιδαν, αλλά αφού υπογράψαμε δήλωσιν ότι δεν θα το πάμε εις το σπίτι μας και ότι δεν θα ακολουθήσουν στην κηδεία πλέον των τεσσάρων, μας το έδωσαν. Τον αδελφόν μου εξετέλεσαν χωρίς να έχουν ουδέν στοιχείον ενοχοποιητικόν. Ο Παρθενίου διέταξεν την εκτέλεσιν του αδελφού μου, ο δε Σαββόπουλος μετέσχε της εκτελέσεως».
4 Παναγιώτης Δημητρακαρέας, δημοσιογράφος, μάρτυς κατά πρότασιν του Επιτρόπου: «Εις τα κρατητήρια του "Κρύσταλ" ήτο και ένα παιδί, το οποίον μου έλεγε ότι όργανα της Ασφαλείας ησέλγησαν επ' αυτού... Ο Παρθενίου διέταξε να μας μεταφέρουν εις τα κρατητήρια του παραρτήματος της οδού Ελπίδος και ότι αύριο θα εξετάσει τον φάκελλόν μου. Πράγματι μετεφέρθημεν, όπου μας υπεδέχθη ο Μόρφης με δύο γροθιές και μας έκλεισε μέσα σε ένα δωμάτιον εντός του οποίου είμεθα 40.
Ο Μόρφης ήταν επικεφαλής των κρατητηρίων. Ενας εκ των κρατουμένων ήτο τόσο πολύ χτυπημένος, ώστε δεν μπορούσε να καθίσει και γενικώς όλοι οι ευρισκόμενοι εντός αυτού είχαν κακοποιηθή. Εις τας 9 η ώρα την νύκτα ήλθεν ο Μόρφης και αμέσως σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και απετάνθη σε έναν και του είπε: "Γιατί δεν με κοιτάς;". Τον άρπαξε από τα μαλλιά, τον έβαλε χάμω και τον σκότωσε εμπρός μας. Μετά συνέλαβε άλλον, εις τον οποίον είπε: "Γιατί με κοιτάς;". Και αμέσως άρχισε τα βασανιστήρια, όστις και απεβίωσε. Επίσης κτύπησε και πολλούς άλλους και έφυγε. Μετά από μία ώραν ούτος (ο Μόρφης) χόρευε έξω των κρατητηρίων με έναν κύναιδον καλόγερον»...
Αγνωστα θύματα
Συνήθως, οι φονιάδες της Ειδικής εξαφάνιζαν τα δελτία ταυτοτήτων των θυμάτων τους και έδιναν διαφορετικά στοιχεία για να μην αναγνωρίζονται τα πτώματα...
Στη δύναμη των «άνευ θητείας» χωροφυλάκων της Ειδικής πέρασαν και τα μέλη των φασιστικών οργανώσεων ΟΕΔΕ (Οργάνωση Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος) και ΕΣΠΟ (Ελληνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση). Η ΕΣΠΟ, η πιο πολυάριθμη δωσιλογική οργάνωση της εποχής εκείνης, είχε ενσωματώσει παλιά μέλη της ΕΟΝ του Μεταξά, με σκοπό να δημιουργήσουν τάγματα και να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών. Τα μέλη της ΟΕΔΕ, εφοδιασμένα με γερμανικές ταυτότητες, λειτουργούσαν ως τμήμα του γερμανικού δικτύου αντικατασκοπίας και παρακολούθησης αντιστασιακών.
Η κατάθεση της Κ. Ιωαννίδου, φωτ. από την εφημερίδα ''Ακρόπολισ" (19/10/1945) Ταυτόχρονα και η οργάνωση ΜΠΟΥΝΤ, με έδρα στην οδό Παπαρρηγοπούλου και μέλη φανατικούς εθνικοσοσιαλιστές που επιδίδονταν στον αντικομμουνιστικό αγώνα και τη ληστεία Εβραίων φυγάδων, προμήθευε με χωροφύλακες την Ειδική.
Η υπηρεσία Sonderkommando 3000, επανδρωμένη με Ελληνες πράκτορες και έδρα στην οδό Παμίσου, ήταν τμήμα της Αστυνομίας Ασφαλείας των SS, της διαβόητης SIPO-SD και είχε καθοριστικό λόγο στο ρόλο της Ειδικής. Ο σύνδεσμος ανάμεσα στην SD και στην Ειδική ήταν ο Αγγελος Βλαχόπουλος, που δικάστηκε μαζί με τον Λάμπου το 1945 και καταδικάστηκε, λόγω «εθνικής αναξιότητας» σε 2 χρόνια φυλακή! Εξοντωτική ποινή για το αδίκημα της συνεργασίας με τον εχθρό!!!
Ο Λάμπου με τη συμμορία του ανέπτυξε δράση στα μπλόκα της Καλογρέζας και της Κοκκινιάς, πάντα σε συνεργασία με τα Τάγματα Ασφαλείας του Πλυτζανόπουλου, που είχε ως κατάληξη εκτελέσεις και πολυάριθμα θύματα. Δίπλα στους Ταβουλάρη, Πάγκαλο και Λάμπου εμφανίστηκε ένας ακόμα όψιμος προστάτης της «δημόσιας τάξης», ο υπαρχηγός του κόμματος των Φιλελευθέρων, Στυλιανός Γονατάς. Αυτός είχε ταχθεί απροκάλυπτα υπέρ της συγκρότησης των Ταγμάτων Ασφαλείας και της δημιουργίας ομάδων κρούσης για την επάνδρωση της Ειδικής.
Οι Ταβουλάρης και Γονατάς, εκμεταλλευόμενοι την κρίση που είχε ξεσπάσει από το καλοκαίρι του 1942 ανάμεσα στις δύο οργανώσεις του ΕΔΕΣ (Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου), τη φράξια του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, που ηγούνταν ενόπλων ομάδων στα βουνά της Ηπείρου και τη φράξια της Αθήνας των συνταγματαρχών Απόστολου Παπαγεωργίου και Χαράλαμπου Παπαθανασίου, τη μετέτρεψαν σε αιματηρή διένεξη.
Στις 4 Νοεμβρίου 1943, το μεσημέρι, σε πολυσύχναστο δρόμο στην Πλάκα οι φονιάδες της Ειδικής εκτελούν το δημοσιογράφο Δημήτρη Γιαννακόπουλο, εκφραστή της αριστερής πτέρυγας του ΕΔΕΣ Αθήνας. Μία άλλη δολοφονική απόπειρα, που όμως αποτυγχάνει, γίνεται και εναντίον του Μανόλη Λίτινα, ομοϊδεάτη του Γιαννακόπουλου. Ο Λίτινας θα πέσει αργότερα στα χέρια της Ειδικής, θα παραπεμφθεί στους Γερμανούς και θα εκτελεστεί τον Σεπτέμβριο του 1944 στο Χαϊδάρι.
Ο Ιωάννης Ράλλης ενθαρρύνει μικτό απόσπασμα από αξιωματικούς της Ειδικής Ασφάλειας, αστυφύλακες και ταγματασφαλίτες Στην αντικομμουνιστική σταυροφορία της Ειδικής εντάχθηκαν η οργάνωση «Χ» και μερικές πιο μικρές φιλομοναρχικές που τα μέλη τους έκαναν «αντίσταση» ενάντια στους Γερμανούς στα σαλόνια των μαυραγοριτών και των «παρανόμως πλουτισάντων» της Αθήνας. Ολοι εφοδιάζονται με ταυτότητες από αυτή και κάποια μέλη της «Χ» με πλαστές ταυτότητες του ΕΛΑΣ, για τη συλλογή πληροφοριών των κινήσεων των ανταρτών και για προβοκάτσιες. Ολους αυτούς τους όπλισε η Ειδική Ασφάλεια.
Χαρακτηριστική η μαρτυρία του Παντελή Πολύζου, ταγματάρχη Πυροβολικού, άλλου ενός κατασκευασμένου «μάρτυρα κατηγορίας» του Λάμπου στη δίκη της Ειδικής: «Ο Γρίβας ήταν αρχηγός της οργανώσεώς μας. Εγώ ήμουν εις το επιτελείο της οργανώσεως. Ο Λάμπου μάς είχε δώσει πλαστές ταυτότητες της Ασφαλείας.
Ορισμένα άτομα της οργανώσεώς μας, με τις πλαστές ταυτότητες που μας είχε δώσει ο Λάμπου, πήγαν εις ορισμένα μέρη προς συγκέντρωσιν πληροφοριών (...) Μία φορά είχαν συλλάβει δέκα άτομα εκ της οργανώσεώς μας, των οποίων είχαν αφαιρέσει τα πιστόλια και τους άφησαν ελεύθερους τα όργανα της Ασφαλείας. Μετέβην τότε εις τον Λάμπου και διέταξεν να μας επιστραφούν τα πιστόλια (...) Ο Λάμπου πολλές φορές με τηλεφωνούσε και πήγαινα στο γραφείο του. Με καλούσε δε, όταν ήταν να μου ανακοινώσει κάτι. Εγώ δεν είχα συνεργασία μαζί του, παρά μόνο πληροφορίες μου έδιδε (...) Εις την Κακιάν Σκάλαν πήγαν και μέλη της οργανώσεως Χ διά να παραλάβουν όπλα και τους επετέθησαν οι κομμουνισταί. Εκτός της οργανώσεως Χ, είχαν μεταβεί για να παραλάβουν όπλα η οργάνωσις ΡΑΝ, άνδρες της Χωροφυλακής και της Ασφάλειας».
Ενα κομβικό σημείο στη δράση της Ειδικής ήταν η εξάρθρωση του δικτύου πληροφοριών της αντιστασιακής οργάνωσης ΑΠΟΛΛΩΝ, με αρχηγό τον Ιωάννη Πελτέκη. Η οργάνωση αυτή ήταν στελεχωμένη από φιλελεύθερους δημοκράτες και αντιμοναρχικούς. Από το Φεβρουάριο του 1943 ανέπτυξε δραστηριότητα με εκπληκτικά αποτελέσματα. Δημιούργησε το μεγαλύτερο δίκτυο πληροφοριών στα Βαλκάνια σε συνεργασία με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες στη Μέση Ανατολή.
Το κτήριο της Ειδικής Ασφάλειας στη γωνία των οδών Δεριγνύ και 3ης Σεπτεμβρίου Καθημερινά μετέδιδε μέσω παρανόμων ασυρμάτων στη SOE πληροφορίες για τις κινήσεις του γερμανικού στρατού και ναυτικού, εκτελούσε δολιοφθορές και φυγάδευε κόσμο με πλοιάρια στη Μ. Ανατολή. Στις γραμμές της λειτουργούσαν πάνω από 500 άτομα. Τον Ιανουάριο του 1944 η Ειδική με επικεφαλής τον Δ. Κουρεμπανά, ενωμοτάρχη άνευ θητείας, συνέλαβε την ομάδα του Αλέξανδρου Ιωαννίδη και μέχρι τον Μάρτιο εξάρθρωσε όλο το τμήμα παρανόμων ασυρμάτων (Εμμ. Παρλαμά, Σταύρο Τσιώκο, Εμμ. Κατσογεωργίου, Θειακάκη κ.ά.).
Ολα τα μέλη της οργάνωσης, που δούλευαν στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιά και τροφοδοτούσαν με πληροφορίες τους Βρετανούς για τις κινήσεις των γερμανικών πλοίων, όπως ο Πέτρος Δρακόπουλος και ο Αγησίλαος Λεοντακιανάκος, έπεσαν στα χέρια της Ειδικής. Ολοι τους οδηγήθηκαν στην οδό Ελπίδος και από κει παραδόθηκαν στο Sonderkommando 3000 της οδού Παμίσου. Οι περισσότεροι, εκτός από μερικούς που αφέθηκαν ελεύθεροι, αλλά κακοποιημένοι, αφού κρατήθηκαν κάποιους μήνες στις φυλακές, μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και εκτελέστηκαν στις 8/9/44.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1944 η Ειδική Ασφάλεια διαλύθηκε. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ έλεγχαν ολόκληρες συνοικίες στην Αθήνα. Ηδη είχαν αρχίσει οι αντεκδικήσεις για τα εγκλήματα των δωσίλογων από την ΟΠΛΑ. Οι χωροφύλακες της Ειδικής πέρασαν στα Τάγματα Ασφαλείας, στη Χ ή κρύφτηκαν. Μερικοί από αυτούς συνελήφθησαν την επόμενη μέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας.
****
Δωσίλογοι στο εδώλιο
Ο Schimana με τους γερμανοτσολιάδες του * Ο Αλέξανδρος Λάμπου κλείστηκε στις Φυλακές Αβέρωφ στις 13/10/1944 και έμεινε εκεί μέχρι τις 17/12/1944, όταν ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε στις φυλακές, για να πάρει τους δωσίλογους που κρατούνταν και να τους εκτελέσει. Οι βρετανικές δυνάμεις φυγάδευσαν τον Λάμπου μαζί με άλλους επώνυμους δωσίλογους στην Αίγυπτο, για να τον «προστατεύσουν» από το μένος των κομμουνιστών... Φαίνεται πως αυτό απαιτούσε το «εθνικό συμφέρον» για έναν πιστό υπηρέτη της έννομης τάξης... Στις 5 Μαΐου 1945 τον έφεραν πίσω, αφού ο «κίνδυνος» είχε περάσει, μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας και τον έκλεισαν στις Φυλακές της Καλλιθέας. Στη δίκη της Ειδικής Ασφάλειας, που άρχισε στις 18/10/1945 και τελείωσε στις 13/11/1945, ο Λάμπου καταδικάστηκε σε θάνατο. Σε άλλη δίκη, για το μπλόκο της Κοκκινιάς, που τελείωσε στις 5/3/1947, καταδικάστηκε επίσης σε θάνατο, αλλά δεν εκτελέστηκε και αποφυλακίστηκε το 1951.
* Ο αρχιβασανιστής Ευσέβιος Παρθενίου καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Οταν αποφυλακίστηκε, έγινε μοίραρχος της Χωροφυλακής.
Εφημερίδα ''Ακρόπολις'' φύλλο 19/10/1945 * Ο Κουρεμπανάς στη δίκη της Ειδικής αθωώθηκε, αλλά σε άλλη δίκη αναθεώρησης της προηγούμενης απόφασης, τον Μάρτιο του 1947, καταδικάστηκε σε ειρκτή 6 ετών. Το 1958 έγινε πρόεδρος της Πανελληνίου Ενώσεως Οπλαρχηγών και Μαχητών Εθνικού Αγώνος «Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ»!!!
* Ο Walter Blume της SIPO-SD, προϊστάμενος των Ταβουλάρη, Λάμπου, Κουρεμπανά και Παρθενίου, αφού καταδικάστηκε από το στρατοδικείο της Νιρεμβέργης σε θάνατο για εγκλήματα πολέμου, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια, κάθισε στη φυλακή μόνο 7 χρόνια και αποφυλακίστηκε το 1955.