«Ημουν μόνος στο σπίτι. Χτύπησε το τηλέφωνο. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής συστήθηκε ως "μέλος ενός οργανισμού ερευνών σχετικά με άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα". Ζήτησε να με δει. Κατάλαβα αμέσως για ποιο λόγο. Πρόσφατα είχα αναλάβει την ψυχιατρική παρακολούθηση ενός νεαρού που ισχυριζόταν πως είχε απαχθεί από εξωγήινους. Δέχτηκα να μιλήσουμε γι' αυτήν την περίπτωση. Η φωνή του ήταν ψυχρή και παράξενη. Τον άκουσα να μου λέει πως βρισκόταν ήδη κοντά στο σπίτι μου. Οταν έκλεισα το τηλέφωνο και προχώρησα στον διάδρομο για να ανοίξω το φως, άκουσα βήματα να ανεβαίνουν τις σκάλες. Σκέφτηκα πως αν βρισκόταν στην κοντινή διασταύρωση ή ακόμη και στο διπλανό σπίτι, δεν θα προλάβαινε να φτάσει τόσο γρήγορα. Το κουδούνι της εισόδου χτύπησε για τρία δευτερόλεπτα. Παρ' ότι είχα ένα προαίσθημα κινδύνου, άπλωσα το χέρι και άνοιξα την πόρτα».
Πρόσωπο με πρόσωπο
Με αυτά τα λόγια αρχίζει η επεισοδιακή διήγηση του ψυχιάτρου από το Μέιν των Ηνωμένων Πολιτειών δρος Χέρμπερτ Χόπκινς, η οποία δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό «UFO Review». Το περιστατικό έλαβε χώρα ένα βράδυ του 1976. Ο δρ Χόπκινς δεν είχε ποτέ ασχοληθεί με θέματα που άπτονται των «στενών επαφών» με εξωγήινες νοήμονες μορφές ζωής. Η ουφοφιλολογία δεν τον είχε ποτέ συγκινήσει ιδιαίτερα. Για πρώτη φορά προσέγγισε το ζήτημα όταν κλήθηκε να θεραπεύσει έναν νεαρό που, εξαιρετικά ταραγμένος, ισχυριζόταν ότι είχε δοκιμάσει μια «στενή επαφή τρίτου τύπου». Ο όρος υπήρχε φυσικά πολύ προτού γίνει τίτλος του γνωστού φιλμ του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Αφορά την επαφή εκείνη με εξωγήινους κατά την οποία ο γήινος από ένα σημείο και μετά χάνει τις αισθήσεις του και σύμφωνα με τον θρύλο απάγεται και μεταφέρεται στο διαστημόπλοιο. Μετά το πέρας της «επαφής» και έχοντας χάσει την αίσθηση του χρόνου, δεν θυμάται σχεδόν τίποτα, εκτός από τα πρώτα δευτερόλεπτα της απαγωγής. Οι «στενές επαφές πρώτου τύπου» αφορούν απλώς την οπτική παρατήρηση ενός ιπτάμενου δίσκου και κατ' αναλογία οι «στενές επαφές δεύτερου τύπου» αφορούν τη συνάντηση «πρόσωπο με πρόσωπο» με εξωγήινα όντα. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει αυτό που συνέβη στον ψυχίατρο αμέσως μόλις άνοιξε την πόρτα.
«Η ενδυμασία του τράβηξε αμέσως την προσοχή μου», λέει. «Φορούσε μαύρο κοστούμι, μαύρα παπούτσια, μαύρες κάλτσες και μαύρη γραβάτα. Με ρώτησε αν μπορούσε να περάσει και του ένευσα θετικά. Το πρώτο που σκέφτηκα όταν καθήσαμε είναι πως αυτός ο άνθρωπος είναι φαλακρός σαν αβγό! Δεν είχε καθόλου φρύδια ή βλεφαρίδες και το χρώμα του δέρματός του ήταν αφύσικα χλωμό. Τα χείλη του ήταν κόκκινα και στην αρχή υπέθεσα πως ίσως φορούσε κραγιόν. Πράγματι φορούσε κραγιόν, αλλά δεν είχε καθόλου χείλη. Κατάλαβα πως το κραγιόν χρησίμευε για να απαλύνει την "άγρια" εντύπωση που δίνει ένα στόμα χωρίς χείλη».
Ο δρ Χόπκινς βρισκόταν στην «αμήχανη» θέση να συνομιλεί μέσα στο σπίτι του με έναν «άντρα με τα μαύρα». Δεν ήταν φυσικά ο πρώτος που ανέφερε μια τέτοια συνάντηση. Τι ζητούν οι εξωγήινοι από μας; Εδώ και 50 χρόνια οι ιστορίες για απαγωγές από εξωγήινους, οι περιγραφές ιπτάμενων δίσκων, όπως και οι αναφορές «γνωριμιών» με εκπροσώπους ενός άλλου πολιτισμού πολλαπλασιάζονται σταθερά. Το «ντεμπούτο» των «αντρών με τα μαύρα» στη γήινη πραγματικότητα έγινε το 1947, όταν ο Χάρολντ Νταλ ισχυρίστηκε ότι είδε να αιωρούνται στον κήπο του μερικά ιπτάμενα αντικείμενα. Ενα από αυτά μάλιστα πέταξε ένα κομμάτι μέταλλο στο κεφάλι του σκύλου του. Λίγες ημέρες μετά ο κ. Νταλ πήρε πρωινό με έναν απρόσκλητο μαυροντυμένο επισκέπτη, που έφτασε οδηγώντας ένα Buick Sedan του 1947. Ενώ έπιναν καφέ τον προειδοποίησε να μην πει τίποτα σε κανέναν για ό,τι είδε και για ό,τι συνέβη στον σκύλο του. Αργότερα ελέχθη πως η εμπειρία του Χάρολντ Νταλ ήταν κατασκευασμένη από τον ίδιο. Μπορεί όμως να συμβαίνει κάτι ανάλογο με την ιστορία του δρος Χόπκινς;
«Τα αγγλικά του εξωγήινου ήταν σπαστά και ακούγονταν ψυχρά σαν να μιλάει μια μηχανή», κατέληξε. «Κατάλαβα σύντομα πως μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη μου. Μου είπε πως είχα δύο κέρματα στην αριστερή μου τσέπη, κάτι το οποίο ήταν αλήθεια. Ζήτησε να κρατήσω το ένα από αυτά στα δάχτυλά μου. Το κοίταξε και το έκανε να εξαφανιστεί αφήνοντας ένα λαμπερό μπλε φως. Δεν αισθάνθηκα ούτε μύρισα το παραμικρό. Ημουν απλώς συγκλονισμένος. Ξαφνικά μου ζήτησε να καταστρέψω τις μαγνητοταινίες όπου είχαν καταγραφεί τα λόγια του νεαρού ασθενούς μου, όπως και οτιδήποτε σχετικό είχα σε γραπτή μορφή. Μου είπε πως αν δεν το κάνω θα έχω την τύχη του Μπάρνεϊ Χιλ, ο οποίος είχε αναφέρει την απαγωγή του από εξωγήινους και αργότερα πέθανε κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Πρόσεξα πως καθώς τα έλεγε αυτά η εκφορά της φωνής του γινόταν όλο και πιο αργή. Σηκώθηκε κοπιάζοντας και λέγοντας κάτι σαν "η ενέργειά μου τελειώνει". Κατέβηκε στον δρόμο κι ενώ έστριψε στη διασταύρωση τον είδα να χάνεται μέσα σε μια έντονη γαλαζωπή λάμψη».
Καλώς ήρθατε στη Γη
Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του '50 τρεις άντρες με μάτια που εξέπεμπαν εκτυφλωτικό φως εξανάγκασαν σε παραίτηση τον Αλμπερτ Μπέντερ, διευθυντή μιας ερευνητικής ομάδας με το όνομα Διεθνής Υπηρεσία Ιπτάμενων Δίσκων. «Αν ξανακούσουμε το παραμικρό από την υπηρεσία σου», τον προειδοποίησαν, «θα μπλέξεις άσχημα». Το 1968 ο Μπέντερ εξέδωσε ένα βιβλίο όπου περιγράφονται οι επαφές του με τους «άντρες με τα μαύρα». Είχε ήδη γίνει φίλος τους. Γράφει πως τον κάλεσαν να επισκεφθεί το διαστημόπλοιό τους στην Ανταρκτική και ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του εκμυστηρεύτηκαν πως κατάγονται από τον πλανήτη «Κάζικ». Ακόμη, του είπαν πως οι πράκτορές τους έχουν διεισδύσει στο Πεντάγωνο!
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η αμερικανική αεροπορία προειδοποίησε μέσω μυστικής εγκυκλίου το στρατιωτικό προσωπικό της χώρας για την ύπαρξη ανθρώπων που ντυμένοι με φόρμες της αεροπορίας επισκέπτονται όσους ισχυρίζονται ότι έχουν δει UFO και τους πείθουν ότι αυτό που είδαν δεν ήταν αυτό που νόμισαν ότι είδαν. Τουλάχιστον έτσι ισχυρίστηκε ο Τίμοθι Γκριν Μπέκλεϊ, συγγραφέας με ειδίκευση στα UFO, όταν το 1971 έγραψε μια αναφορά με τίτλο «Αντρες με τα μαύρα: Εξωγήινοι ανάμεσά μας».
Το 1985 δύο γιατροί από τη Βενεζουέλα ισχυρίστηκαν ότι είδαν δύο μαυροντυμένους να βγαίνουν από ένα αυτοκίνητο Ford και να ανεβαίνουν μέσω μιας ανεμόσκαλας σε ένα διαστημόπλοιο! Το 1994 ο Μάικ Λόντζο, ένας ερευνητής από την Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, επισκέφθηκε μια ηλικιωμένη κυρία που είχε δεχθεί την επίσκεψη δύο αντρών με μαύρα σακάκια. Είπε πως της ζήτησαν να τους δώσει μια μαύρη πέτρα που βρισκόταν στον κήπο της. «Αυτή η πέτρα», της είπαν, «έχει τη δυνατότητα να καταστρέψει τον κόσμο». Επειτα βγήκαν και οι τρεις και γευμάτισαν (!) σε ένα εστιατόριο του Πίτσμπουργκ.
Περιστατικά σαν αυτά είναι μόνο ένα απειροελάχιστο τμήμα της «εξωγήινης εποποιίας». Οι «άντρες με τα μαύρα» αποτελούν ένα ανεξήγητο φαινόμενο. Ορισμένοι θεωρητικοί υποστηρίζουν πως το φαινόμενο των UFO συνολικά δεν έχει τόσο σχέση με το Διάστημα όσο με τα παραφυσικά φαινόμενα. Για τη συγκεκριμένη περίπτωση εννοούν πως οι «άντρες με τα μαύρα» δεν είναι υλικά όντα, αλλά αντιπροσωπεύουν ένα είδος δαιμονικής ψυχικής δύναμης. Ακόμη έχει καταγραφεί η εξήγηση ότι στην ουσία πρόκειται για θιβετιανούς μοναχούς που ακολούθησαν τον Δαλάι Λάμα στην εξορία και έθεσαν τις υπερφυσικές τους δυνάμεις στην υπηρεσία της CIA. Ακριβώς γι' αυτό λένε οι περισσότερες περιγραφές αναφέρουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους ως «ασιατικά».
Είναι σαφές πως οι περισσότεροι «ουφολόγοι» έχουν βοηθήσει τα μέγιστα στο να γίνει το θέμα των εξωγήινων πολύ περισσότερο πολύπλοκο από όσο από μόνο του είναι. Οι περισσότερες εικασίες και τα συμπεράσματα στηρίζονται σε ανεπιβεβαίωτες φήμες παρά σε αποδεδειγμένα περιστατικά. Επίσης, η πίστη πως έρχονται στη Γη ως εκπρόσωποι ενός ιδιαιτέρως ανεπτυγμένου είδους ζωής αυτοαναιρείται εν μέρει από το γεγονός ότι αυτοί οι εκπρόσωποι προτιμούν να συναντούν εκπροσώπους του ανθρώπινου είδους που διαβάζουν μετά μανίας περιοδικά και εφημερίδες με θεματολογία του στυλ «Ο Ελβις δουλεύει ταξιτζής στο Μαρόκο». Εχει παρατηρηθεί ως εκ τούτου ότι η αντικειμενικότητα διατηρεί πολύ κακές σχέσεις με το θέμα των εξωγήινων. Το δέος στο να συναντήσεις εξωγήινους είναι τόσο ορμητικό και φορτισμένο με συναισθήματα ευφορίας ώστε ακόμη και ένα άσχετο περιστατικό μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή ικανή να προσφέρει αυτό το δέος και παράλληλα να εξαφανίσει οποιαδήποτε αμφιβολία είναι ικανή να το μετριάσει.
Ακόμη και σοβαροί άνθρωποι είναι επιρρεπείς. Ο συγγραφέας Αρθουρ Κλαρκ πριν από αρκετά χρόνια βρισκόταν στο διαμέρισμα του σκηνοθέτη Στάνλεϊ Κιούμπρικ στη Νέα Υόρκη. Οι δύο δημιουργοί του «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» κάποια στιγμή της βραδιάς είδαν κάτι ασυνήθιστο στον ουρανό. «Παρασυρθήκαμε αρκετά», δήλωσε πολλά χρόνια αργότερα ο Κλαρκ. «Δυσκολευτήκαμε πολύ για να πιστέψουμε ότι αυτό που είδαμε στον ουρανό δεν ήταν διαστημόπλοιο, αλλά ένα σπάνιο καιρικό φαινόμενο». Εχει λεχθεί πως το 99% των «εξωγήινων περιπτώσεων» δεν στέκουν λογικά. Η αλήθεια είναι πως ένα ωραίο παραμύθι της εποχής του Διαστήματος και ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί ένα περιστατικό με εξωγήινους μπορεί να είναι γοητευτικό για τον καθένα μας. Το 1% όμως είναι ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό, τόσο που δεν μπορούμε με κανέναν τρόπο να το παραβλέψουμε. Εστω και αν υπάρχει μόνο και μόνο για να συντηρεί την απαραίτητη αληθοφάνεια του υπόλοιπου 99%!
Αν οι «άντρες με τα μαύρα» ήθελαν να γίνουν συμπαθείς, θα προσέγγιζαν τον σκηνοθέτη του «Ε.Τ.» και θα του πρότειναν να γυρίσει ένα φιλμ γύρω από αυτούς
«Οι "άντρες με τα μαύρα" αποτελούν μέρος του φολκλόρ που έχει αναπτυχθεί γύρω από τα UFO από τότε όπου καθιερώθηκε ο όρος "ιπτάμενος δίσκος"», είπε στο αγγλικό κινηματογραφικό περιοδικό «Empire» ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. «Η ιδέα είναι να συνδυάσεις το κλίμα των αστυνομικών ταινιών των αρχών της δεκαετίας του '70 με μια σημερινή ιστορία επιστημονικής φαντασίας». Ο «πιο εμπορικός σκηνοθέτης όλων των εποχών» αυτή τη φορά δεν σκηνοθετεί αλλά υπογράφει στην ταινία ως υπεύθυνος παραγωγής. Πρόκειται για μια «διαστημική κωμωδία» όπου ο Τόμι Λι Τζόουνς και ο Γουίλ Σμιθ ως «άντρες με τα μαύρα» καλούνται μυστικά να προστατεύσουν τη Γη από την επέλαση κακοποιών από κάθε γωνιά του σύμπαντος. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Μπάρι Σόνενφελντ, γνωστό από την «Οικογένεια Ανταμς».
Ως τώρα το φιλμ έχει διαγράψει μια εντυπωσιακή εισπρακτική πορεία σε πολλές χώρες του κόσμου, έχοντας κατορθώσει μάλιστα να αφήσει πίσω του τον «Χαμένο κόσμο», τη συνέχεια του «Τζουράσικ Παρκ». Μόνο στις ΗΠΑ έχει ξεπεράσει ως τώρα τα 230 εκατ. δολάρια. Στην Ελλάδα οι «Αντρες με τα μαύρα» διάλεξαν την 26η Σεπτεμβρίου για να «συστηθούν» στους κινηματογραφόφιλους. Οπως φαίνεται ο Σπίλμπεργκ στάθηκε στην κορυφή του βάθρου των εισπράξεων κάνοντας ένα μπρα ντε φερ με τον εαυτό του, από το οποίο ούτως ή άλλως θα έβγαινε κερδισμένος!
Σκεπτόμενος κανείς την περίπτωσή του θα μπορούσε να πει πως διαθέτει ένα σπάνιο «άγγιγμα». Θυμάστε την κορυφή του δαχτύλου του εξωγήινου Ε.Τ. τη στιγμή που ενώνεται με την κορυφή του δείκτη του νεαρού γήινου φίλου του; Θα έλεγε κάποιος πως αυτή η εικόνα ακριβώς αποδίδει την τελειότητα της επαφής του πιο διάσημου σύγχρονου δημιουργού παραμυθιών με το συλλογικό ασυνείδητο του διεθνούς κοινού. Ακόμη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως αν ο κινηματογράφος είναι ο τρόπος που σήμερα έχουμε εφεύρει για να δημιουργούμε και να διαδίδουμε τους απαραίτητους για μας μύθους, τότε το θέμα των εξωγήινων αποτελεί από κάθε άποψη μια αστείρευτη πηγή πρώτης ύλης. Πολλοί αναρωτιούνται «γιατί τα UFO εμφανίζονται μόνο στην Αμερική».
Μία από τις πιθανές απαντήσεις είναι και η εξής: Η Αμερική είναι ένα σχετικά νέο έθνος, χωρίς αρχαίους θρύλους να υφίστανται προκειμένου να χρωματίζουν, να χαρακτηρίζουν και να ισχυροποιούν την ταυτότητά του. Βρισκόμαστε συνεπώς να παρακολουθούμε το μοναδικό ιστορικό φαινόμενο όπου ένα έθνος δημιουργεί τις δοξασίες εκείνες που θα του επιτρέψουν αργότερα να έχει παρελθόν. Ενδεχομένως σε άλλα σημεία του πλανήτη οι απλοί άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι με το να συζητούν τις δοξασίες των προγόνων τους και έτσι δεν έχουν έφεση να «δουν» ιπτάμενους δίσκους.
Οπότε τα UFO, πέρα από διαστημικό ή παραφυσικό, είναι σίγουρα ένα θαυμάσιο πολιτισμικό φαινόμενο, του οποίου ο Στίβεν Σπίλμπεργκ αποτελεί σαφώς μέρος του. Παρ' ότι από ό,τι φαίνεται δεν πιστεύει ένθερμα στην ύπαρξη των UFO. «Θα πειστώ απολύτως», λέει γελώντας, «όταν δω εγώ ο ίδιος ένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου